Βγάζουν τα άπλυτά τους στη φορά. Εξαπολύουν βαριές κατηγορίες ο ένας κατά του άλλου ενώ τα τρολ, που έχουν… διχαστεί επίσης, ασκούν την τέχνη τους, αυτήν της δολοφονίας χαρακτήρων, μόνο που αυτήν τη φορά στο στόχαστρο είναι «σύντροφοι» και «συνοδοιπόροι» εκείνης της κούρσας προς την εξουσία την οποία πλήρωσε και ίσως πληρώνει ακόμη ο ελληνικός λαός, η χώρα συνολικά.
Με τον Στέφανο Κασσελάκη, με τον Παύλο Πολάκη, με τους 87 αλλά και εναντίον αυτών. Καταγγελίες για «πραξικοπήματα» – αγαπημένη λέξη των συριζαίων που τελικά έφτασε να αφορά τα του οίκου τους αναδεικνύοντας τι τελικά θεωρούν αυτοί οι άνθρωποι ως «πραξικόπημα» φτάνοντας στο σημείο να κατηγορούν όσους εφάρμοσαν το καταστατικό που όλοι μαζί είχαν ψηφίσει.
Όσα ακούγονται στα πάνελ των καναλιών, όσα ειπώθηκαν στην Κεντρική Επιτροπή και όσα προηγήθηκαν αυτής απλά δείχνουν το μεγαλείο του ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ. Πετούν ο ένας στα μούτρα του άλλου τα άπλυτά τους. Βρίζονται και αλληλοκαταγγέλλονται την ώρα που ψελλίζουν κάτι για αντιπολίτευση και για επάνοδο σε τροχιά εξουσίας μόλις λύσουν τα εσωκομματικά τους.
Κινδυνεύουν να χάσουν και εκείνο το 3% που τους έβαζε στη Βουλή τα παλιά καλά χρόνια και όμως δηλώνουν πως θα εκπροσωπηθούν στη ΔΕΘ από τον 13-0 πρόεδρό τους και θα καταθέσουν εναλλακτικές προτάσεις. Ξεμαλλιάζονται συντροφικά πάντα, και την ίδια ώρα επιχειρούν να κατηγορήσουν την κυβέρνηση και να πείσουν ότι τα μέτρα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός και ήδη μπαίνουν σε τροχιά εφαρμογής είναι ψίχουλα αφού αυτοί και περισσότερα θα δώσουν και τη χώρα θα σώσουν.
Ποιος όμως μπορεί να τους πάρει στα σοβαρά; Ποιος μπορεί να πιστέψει οτιδήποτε λένε; Ποιος θα κάτσει να ασχοληθεί με τις φατρίες και τις φράξιες που ξεκατινιάζονται για τις καρέκλες και τη νομή της εξουσίας που τους έχει απομείνει; Τι μπορεί να περιμένει κανείς από όλους όσοι απαρτίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ; Τι μπορεί να περιμένει αυτή η χώρα από αυτήν την αξιωματική αντιπολίτευση;
Η απάντηση είναι απλή. Τίποτα. Όπως τίποτα δεν πήρε –αντιθέτως έχασε– όταν μέσα στην αγανάκτηση και την οργή της οικονομικής κρίσης πιάστηκε από τις… αυταπάτες του ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα. Μόνο που τώρα τα πράγματα έχουν φτάσει στα άκρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια θεατρική παράσταση. Δεν χρειάζονται καν συνδρομές όπως στα συνδρομητικά κανάλια για να παρακολουθήσει κάποιος αυτό το θέατρο του παραλόγου.
Προμηθευθείτε πατατάκια, ποπ κορν, αναψυκτικά, καμιά μπίρα. Τα καλύτερα έρχονται…
