Πέθανε σε ηλικία 85 ετών ο διακεκριμένος αρχιτέκτονας Αλέξανδρος Τομπάζης, το γραφείο του οποίου είχε επιλεγεί να συνεργαστεί με αυτό του Βρετανού Ντέιβιντ Τσίπερφιλντ για την αναβάθμιση και την επέκταση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.
«Με γονιμότατη πορεία έξι δεκαετιών, δίκαια κατατάσσεται στους μεγαλύτερους μεταπολεμικούς αρχιτέκτονες. Ήδη από τα πρώτα χρόνια της δραστηριότητάς του, είχε αποφασιστική συμβολή στην ανανέωση της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής και τη μετάβασή της από τον μοντερνισμό στον μεταμοντερνισμό. Εισάγοντας ουσιαστικά, με το διορατικό του πνεύμα, τον βιοκλιματικό σχεδιασμό στη χώρα μας, ένα κεφάλαιο ήδη εδραιωμένο, αλλά με τεράστια κρισιμότητα και δυναμική για το μέλλον των πόλεών μας» τόνισε σε συλλυπητήρια δήλωση της η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη.
Ανάμεσα στα δεκάδες έργα του Αλέξανδρου Τομπάζη συγκαταλέγονται το πρωτοποριακό συγκρότημα κατοικιών «Δίφρος», το κτήριο της Φαρμακευτικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών, ο Ναός της Αγίας Τριάδας στη Φάτιμα της Πορτογαλίας, η Ευαγγελική Σχολή στη Νέα Σμύρνη, η επέκταση του Αρχαιολογικού Μουσείου Δελφών, το Ιατρικό Κέντρο Αθηνών στο Μαρούσι. Την αρχιτεκτονική υπογραφή του φέρουν, επίσης, εντυπωσιακές κατοικίες, κτήρια γραφείων και εκπαίδευσης, νοσοκομεία αλλά και τόποι λατρείας.
Ο Αλέξανδρος Τομπάζης γεννήθηκε στις Ινδίες το 1939 και μετακόμισε με την οικογένειά του στην Ελλάδα το 1947. Ήταν αριστούχος απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Αρχιτεκτόνων Ε.Μ.Π.(1962) όπου είχε καθηγητή ζωγραφικής τον Νικόλαο Χατζηκυριάκο-Γκίκα.
Από το 1964 έως το 1966 εργάστηκε ως επιστημονικός βοηθός του Κωνσταντίνου Α. Δοξιάδη, όπου ασχολήθηκε με θεωρητικές μελέτες και έρευνα. Το 1963 ίδρυσε το Γραφείο Μελετών «Αλέξανδρου Ν. Τομπάζη» αναλαμβάνοντας και υλοποιώντας έργα στην Ελλάδα αλλά και σε Πορτογαλία, Ολλανδία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουκρανία, Κύπρο, Ντουμπάι, Άμπου Ντάμπι, Ομάν και Κίνα.
Από τη δεκαετία του '70 και μετά, ο Αλέξανδρος Τομπάζης στράφηκε στον βιοκλιματικό σχεδιασμό, εφαρμόζοντάς τον σε κατασκευές μεγάλης κλίμακας. Εξηγώντας ο ίδιος πρακτικά τις αρχές του σχεδιασμού σημείωνε: «Το να σχεδιάζεται ένα κτίριο λαμβάνοντας υπόψη το κλίμα και όχι ενάντια στο κλίμα. Το να προσπαθείς να κάνεις μια κατασκευή, με όσο μπορείς πιο απλά μέσα. Με λιγότερες μηχανολογικές εγκαταστάσεις, με ανανεώσιμα υλικά, χαμηλής "ενσωματωμένης ενέργειας" (της ενέργειας, δηλαδή, που ξοδεύεται για να παραχθεί το υλικό, να μεταφερθεί και να τοποθετηθεί στη θέση του). Να ελαχιστοποιείς τις απώλειες, με αυξημένες θερμομονώσεις».
