Η δημοσκόπηση της εταιρείας GPO καταγράφει μια άνοδο των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ της τάξεως του 2,5% ανεβάζοντάς το στο 14,3%. Ενδεχομένως στη Χαριλάου Τρικούπη… πανηγύρισαν, πλην αυτά τα ποσοστά και αυτή η δημοσκοπική άνοδος μόνο για πανηγυρισμούς δεν είναι.
Θα αναρωτηθεί κανείς: είναι μικρή αυτή η άνοδος; Δεν δείχνει μια τάση; Δυστυχώς για το ΠΑΣΟΚ όχι. Ούτε τάση δείχνει ούτε αν μπορεί κάπου να φτάσει. Διότι αν ληφθούν υπόψη όλα τα δεδομένα, τότε η αύξηση αυτή των ποσοστών είναι πολύ μικρή. Και πολύ αδύναμη αν υπολογίσει κανείς ότι η διαδικασία εκλογής αρχηγού ήταν θέμα που έπαιζε δυνατά τον τελευταίο μήνα. Δυνατά και τουλάχιστον θετικά μετά το debate των υποψήφιων για την προεδρία.
Με απλά λόγια, ελάχιστα 24ωρα μετά την εκλογή προέδρου, η άνοδος αυτή δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι προσφέρει αισιοδοξία για την ανάπτυξη δυναμικής ανάλογης με αυτήν που περιγράφει ο Νίκος Ανδρουλάκης στις πρώτες δηλώσεις που έκανε την Κυριακή το βράδυ.
Γιατί; Μα διότι υποτίθεται ότι τις πρώτες αυτές ημέρες η συσπείρωση στο κόμμα που εκλέγει αρχηγό είναι στο… ταβάνι. Και την ώρα που ένα κόμμα –το οποίο λειτούργησε… ανταγωνιστικά– διαλύεται, θα περίμενε κανείς πως θα επέτρεπε μια μεγαλύτερη άνοδο. Αν δούμε τα ποσοστά των υπόλοιπων κομμάτων και τις αυξομειώσεις τους θα καταλάβουμε ότι το ΠΑΣΟΚ στηρίζεται από μια δική του δεξαμενή ψηφοφόρων και είναι η ίδια ενδεχομένως με αυτήν που του έδινε ανάλογα ποσοστά τέλη 2023 με αρχές 2024.
Τότε δηλαδή που καταγραφόταν ως δεύτερο κόμμα πριν από τις ευρωεκλογές για να βρεθεί στην τρίτη θέση μετά από αυτές. Τι σημαίνει αυτό. Πως οι ψηφοφόροι που τότε μετακινήθηκαν μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δείχνουν να κάνουν σήμερα το ίδιο. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει δυναμική ή ότι αρχίζουν να κοιτούν προς τη Χαριλάου Τρικούπη ψηφοφόροι άλλων κομμάτων, πολύ περισσότερο οι αποκαλούμενοι κεντρώοι που στηρίζουν από το 2019 τη ΝΔ και τις μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Το momentum, η ορμή δηλαδή δείχνει να παραμένει άγνωστη λέξη για το ΠΑΣΟΚ. Ως ένα σημείο είναι και λογικό. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ παρέμεινε ο ίδιος. Οι φίλοι και τα μέλη που πήγαν να ψηφίσουν δεν σημείωσαν κάποιο σημαντικό ρεκόρ και ουδείς γνωρίζει πού σκέφτεται να στρίψει το καράβι ο «ούτε, ούτε» επανεκλεγείς Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος όμως για να αλλάξει πρέπει να αποποιηθεί του πρότερου βίου του στην πολιτική σκηνή. Και αυτό δεν είναι εύκολο όσο και να επιχειρήσει αλλαγές στη βιτρίνα του κόμματός του.
Κάποιοι θα πουν ότι είναι νωρίς για τέτοια συμπεράσματα και ίσως έχουν δίκιο. Απλά τις πρώτες ημέρες που κρατούν και τα… θαύματα θα περίμενε κανείς να υπάρξει μια διαφορετική δυναμική, ανάλογη με τους πανηγυρισμούς και τις δηλώσεις του νικητή των εσωκομματικών εκλογών την Κυριακή το βράδυ, ο οποίος θα κληθεί πλέον να δώσει σαφείς απαντήσεις για τη στάση του έναντι θεμάτων όπως η επιστολική ψήφος, τα μη κρατικά πανεπιστήμια και άλλες εμβληματικές μεταρρυθμίσεις που θα προωθηθούν.
Το πρόβλημα του επανεκλεγέντα αρχηγού του ΠΑΣΟΚ είναι πως τώρα μπαίνει στο μικροσκόπιο των πολιτών με άλλα δεδομένα. Ό,τι λέει, ό,τι υπόσχεται και ό,τι γραμμή ακολουθήσει θα κρίνονται πιο αυστηρά και από τους δικούς του ψηφοφόρους.
