Τον… κινέζο εμφανίζεται να κάνει ο Γιώργος Παπανδρέου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με αφορμή την ηχηρή απουσία του από την κηδεία του Κώστα Σημίτη και τα πικρόχολα σχόλια «δίνουν και να παίρνουν» για το όλο θέμα.
Τι ακριβώς συνέβη; Ήταν η απουσία του Γιώργου Παπανδρέου κάποιου είδους μήνυμα, όπως υποστηρίζεται στο πάρτι του Διαδικτύου; Ή οφείλεται σε αντικειμενικές συνθήκες;
Σύμφωνα με πληροφορίες, η εκδήλωση στην οποία συμμετείχε ο κύριος Παπανδρέου στην Κίνα ήταν εδώ και καιρό προγραμματισμένη και θα παρευρίσκονταν επιχειρηματίες και υψηλόβαθμα στελέχη εταιρειών από 30 διαφορετικές πόλεις της Κίνας.
Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στην εκδήλωση εξήρε τους στενούς δεσμούς των δύο αρχαίων πολιτισμών τονίζοντας χαρακτηριστικά πως «η Ελλάδα, όπως και η Κίνα, είναι μια χώρα με αρχαία ιστορία και πολιτισμό. Ας μη θεωρηθεί αυτό ελάσσονος σημασίας, ειδικά σήμερα καθώς φτάνουμε σε νέα επίπεδα ανθρώπινης ικανότητας. Διαμορφώνουμε και αποκτούμε σχεδόν θεϊκές δυνάμεις που μπορούν να μας δώσουν τη δυνατότητα να ζήσουμε περισσότερο, πιο υγιεινά, να χρησιμοποιούμε την τεχνητή νοημοσύνη, να βρίσκουμε νέες πηγές βιώσιμης ενέργειας».
Στο τέλος της τοποθέτησής του εξέφρασε την ελπίδα για συνεργασία μεταξύ των δύο λαών «βλέπω τεράστιες δυνατότητες για συνεργασία μεταξύ Ελλήνων και Κινέζων επιχειρηματιών, ώστε να δημιουργήσουμε ένα μέλλον που θα ορίζεται από την κοινή ευημερία και τη βιωσιμότητα».
Σύμφωνα με πληροφορίες, καταβλήθηκε προσπάθεια να ακυρωθεί η παρουσία του Γιώργου Παπανδρέου στη συγκεκριμένη εκδήλωση. Κάτι όμως που δεν κατέστη δυνατόν.
Στη συνέχεια, από το γραφείο του κυρίου Παπανδρέου αναζητήθηκαν τρόποι να επιστρέψει στην Ελλάδα μέσω μιας διαδρομής που ξεκινούσε από την πόλη που πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση προς το Πεκίνο και από εκεί να μεταβεί στην Αθήνα. Δηλαδή, έστω και στο παραπέντε, να μπορέσει ο πρώην πρωθυπουργός να παραστεί στην κηδεία του Κώστα Σημίτη.
Ούτε αυτό όμως κατέστη δυνατό και η οικογένεια του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ εκπροσωπήθηκε από τα αδέλφια του Γιώργου Παπανδρέου, που έδωσαν το παρών στη Μητρόπολη και παρακολούθησαν την εξόδιο ακολουθία του Κωνσταντίνου Σημίτη.
Τον Ιούνιο του 1996 ήταν που ο Γιώργος Παπανδρέου έχρισε ουσιαστικά πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ τον Κώστα Σημίτη, με την ομιλία του στο 4ο συνέδριο του κόμματος. Ο Κ. Σημίτης το ανταπέδωσε, τοποθετώντας τον Γ. Παπανδρέου αρχικά αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών και στη συνέχεια υπουργό Εξωτερικών από το 1996 έως το 2004.
Το 2004, η επίσημη σχέση των δύο ολοκληρώθηκε με το «δαχτυλίδι» της ηγεσίας του κόμματος που παρέδωσε ο Κ. Σημίτης στον Γ. Παπανδρέου, λίγο πριν από τις εκλογές. Ένα δαχτυλίδι που τότε όλοι θεωρούσαν χρυσό, αλλά αργότερα κύκλοι του Γ. Παπανδρέου είχαν χαρακτηρίσει «θαμπό» με διαρροές στα ΜΜΕ.
Η μετάλλαξη του απαστράπτοντος χρυσού απεικονίζει και τη φθίνουσα πορεία των σημιτο-παπανδρεϊκών σχέσεων μετά το 2004 και στα επόμενα χρόνια.
Μια πορεία αμοιβαίας καχυποψίας, που ξεκίνησε από τη συνειδητή απόφαση του Γ. Παπανδρέου και του περιβάλλοντός του να μην υπερασπισθούν το έργο των κυβερνήσεων Σημίτη, πέρασε από την έμμεση υποστήριξη του Ευ. Βενιζέλου από τον πρώην πρωθυπουργό και πολλούς επιτελείς του, χαρακτηρίστηκε από εκατέρωθεν βολές και παρεξηγήσεις στη διάρκεια των μετέπειτα 5-6 ετών, με αποκορύφωμα την απομάκρυνση του Κ. Σημίτη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ και την αποχώρησή του από την ενεργό πολιτική. Η σχέση τους μετέπειτα εξελίχθηκε σε μια προσωπική βεντέτα…
Τη μετέπειτα αφορμή για αντιπαράθεση έδωσε δήλωση του πρωθυπουργού μεταξύ τυρού και αχλαδίου. Συγκεκριμένα, ο Γ. Παπανδρέου είχε πει τότε σε δημοσιογράφους ότι η εξεταστική επιτροπή που θα συστήνονταν για να ερευνήσει τις ευθύνες για τα πλασματικά στατιστικά στοιχεία που στέλνονταν στις Βρυξέλλες πρέπει να ασχοληθεί και με τις δραστηριότητες της Goldman Sachs και τα swaps το 2001.
Ο Κ. Σημίτης αντέδρασε τότε οργισμένα και δήλωσε με τη σειρά του ότι «εξεταστική επιτροπή για την οικονομία θα πρέπει να γίνει και για την περίοδο από το 1996 και μετά». Επισήμανε μάλιστα ότι δεν μπορεί η ίδια κυβέρνηση και τα ίδια πρόσωπα να είναι έντιμα πριν από το 2001 και ύποπτα μετά.
Μια δήλωση με «καρφιά» για τον Γιώργο Παπανδρέου. «Υπονοούμενα, μισόλογα και πολιτικές εντυπώσεις δεν είναι αποδεκτά», είχε πει τότε ο χαρακτηριστικά ο Κώστας Σημίτης στρέφοντας τα βέλη του κατά του Γιώργου Παπανδρέου.
Μάλιστα, οι τότε στενοί συνεργάτες του Κώστα Σημίτη τόνιζαν με νόημα ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είχε τους δικούς του λόγους για να επιμένει στην «αχρείαστη» εξεταστική, διευκρινίζοντας ότι «στρατηγικά, η σύστασή της εντάσσονταν στη φανερή προσπάθεια να πείσει Έλληνες και ξένους ότι η δική του κυβέρνηση δεν έχει σχέση με οποιαδήποτε προηγούμενη, ότι απορρίπτει τη λογική της συνέχειας και ότι δεν δεσμεύεται ούτε από ταμπού της ελληνικής πολιτικής ούτε από καθιερωμένες ευαισθησίες, κάθε μορφής».
Ο περίγυρος του Κώστα Σημίτη, προχωρώντας ένα ακόμη βήμα παραπέρα στην άσκηση κριτικής κατά του Γιώργου Παπανδρέου, επισήμαινε ότι «στόχος του είναι να εμπεδωθεί η άποψη ότι η μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας χωρίζεται στην προ και τη μετά ΓΑΠ εποχή και υπ’ αυτήν την έννοια, ο τότε πρωθυπουργός επιχειρούσε να μην αναγνωρίσει τη διακυβέρνηση Κ. Σημίτη ως επιτυχημένη και να αποκόψει κάθε δεσμό μαζί του».
Συνεργάτες του Γιώργου Παπανδρέου τόνιζαν τότε την προσωπική παράμετρο που ήθελε τον Γιώργο Παπανδρέου να είναι «πικραμένος» γιατί ο Κ. Σημίτης δεν έβγαινε δημόσια να στηρίξει την πολιτική του.
Και από την άλλη πλευρά, οι τότε συνεργάτες του Κώστα Σημίτη ανταπαντούσαν με διαρροές ότι «ο πρώην πρωθυπουργός είναι θυμωμένος με τον Γ. Παπανδρέου και πολλούς άλλους γιατί δεν αναγνωρίζουν το έργο του».
Αναμφισβήτητα, το πολιτικό παρελθόν και η διαδρομή των δύο στο ΠΑΣΟΚ αποδεικνύει περίτρανα πως επρόκειτο για μια ολέθρια σχέση…
