Μπορεί, και δικαίως, να έπεσαν όλοι πάνω στον μέχρι πριν από λίγα 24ωρα βουλευτή της ΝΔ, Δ. Κυριαζίδη, για τα όσα άθλια είπε για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, αλλά η αντίδραση του Μητσοτάκη και της ΝΔ για άλλη μια φορά απέδειξε ότι στην πολιτική δεν είναι όλοι ίδιοι. Διότι όταν ο Πολάκης ξεστόμισε παρόμοιες σεξιστικές απόψεις (πήγαινε, κυρά μου, να κάνεις καμιά δουλειά) στον τηλεοπτικό αέρα (στην εκπομπή του Γ. Μελιγγώνη στο Attica) σε βάρος της γραμματέως της ΝΔ, ή όταν εξέφρασε τεστοστερονάτες απόψεις για τον πρώην αρχηγό του, τον Στέφανο Κασσελάκη, δεν άνοιξε... ρουθούνι.
Και όχι μόνο αυτό, λίγο έλειψε ο... αψύς Σφακιανός να γίνει και αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Για να μην αναφερθώ στο άλλο λαμπρό... αστέρι του ΣΥΡΙΖΑ, τον ευρωβουλευτή του Νίκο Παππά, και τα όσα γράφει, λέει και πράττει.
Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε σε μια προσπάθεια να πούμε ότι όλοι οι πολιτικοί χώροι λειτουργούν με το ίδιο αξιακό πλαίσιο. Αλλά όσοι προοδευτικοί διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την περίπτωση Κυριαζίδη, ας αναλογιστούν ποιος εκφράζει μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ ένα ποσοστό ψηφοφόρων και ποιες αντιλήψεις κυριαρχούν σε πολιτικούς χώρους για τη θέση και τον ρόλο της γυναίκας. Ξέρω ότι οι γνωστοί-άγνωστοι οπαδοί του Πολάκη, του Παππά και των ομοίων τους θα αναμασήσουν πάλι τη γνωστή καραμέλα του συμψηφισμού.
Αλλά πριν το κάνουν ας συνειδητοποιήσουν πού οδηγούν αυτές οι αντιλήψεις, οι διαχωρισμοί και η λεκτική βία.
Και επειδή μπαίνουμε σε επικίνδυνα μονοπάτια, μέσα σε μια ένταση που συναντούμε παντού, καλό είναι τα κόμματα την επόμενη φορά να φροντίσουν να ψάξουν καλύτερα ποιους βάζουν στα ψηφοδέλτια και τι πρότυπα καλλιεργούν. Και αυτό ισχύει για όλους τους πολιτικούς χώρους.
