Ας πάμε τις μνήμες πίσω, στο καλοκαίρι του 2015, όταν προσπαθήσαμε να σφυρίξουμε «offside» το ΟΧΙ, λέγοντας ΝΑΙ στη λύση εντός Ευρώ. Γιατί το Grexit δεν μπορούσε να αποτελέσει βιώσιμη εναλλακτική. Η αναγκαιότητα για ένα κρυστάλλινο ΝΑΙ στην Ευρωπαϊκή συνέχεια και προοπτική της χώρας μας αποτελούσε μονόδρομο, κάτι που ευτυχώς το κατάλαβε, έστω στο «και 5» ο κ. Τσίπρας και μετάστρεψε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ, διώχνοντας από την Κυβέρνησή του τον κ. Βαρουφάκη, με τον οποίον, όπως δήλωσε πρόσφατα ο τελευταίος, «μαζί τα κάνανε».
Είχαμε, όμως από τότε τονίσει πως θα πρέπει και η Ευρώπη να επιδεικνύει ένα πρόσωπο αλληλεγγύης, μια νέα πρόταση που θα εστίαζε στην ανάπτυξη και όχι στην ασφυκτική λιτότητα η οποία αποστράγγισε τη χώρα και την κοινωνία μας. Ήταν αυτή η λιτότητα που δεν έδωσε λύσεις και που αντίθετα δίχασε τον ελληνικό λαό ως προς το θετικό ή το αρνητικό ευρωπαϊκό πρόσημο της χώρας μας.
Τότε διαδήλωνα και εγώ υπέρ του ΝΑΙ, κρατώντας και φορώντας το Τ-shirt που ως μέλος της Ευρωβουλής των Εφήβων μού είχε δοθεί το 1995, όταν ως μαθητής Λυκείου ψήφιζα στο Ευρωκοινοβούλιο του Στρασβούργου, μαζί με δεκάδες άλλους νέους της Ευρώπης, για την κοινή ευρωπαϊκή προοπτική της γενιάς μου, για τα ζητήματα που μας απασχολούσαν τότε και για τα όνειρά μας. Τότε η Ελλάδα ευημερούσε. Είκοσι χρόνια μετά, το 2015, υπέφερε. Εκείνο το καλοκαίρι, ο αγώνας δόθηκε για να συνεχίσει να φορά η Ελλάδα τη φανέλα της Ευρώπης, ζητώντας, παράλληλα, από τους ευρωπαίους εταίρους μας να λειτουργήσουν όλοι αλληλέγγυα, με ευαισθησία και υπευθυνότητα, ως ομάδα αλληλοβοήθειας και αλληλοδιαμόρφωσης ενός κοινού ευρωπαϊκού μέλλοντος ανάπτυξης. Στις 21 του Μάη ο αγώνας θα δοθεί ώστε η χώρα να μην εκτροχιασθεί ξανά….Για να μην πάμε πίσω στο 2015.
