Αν δεν υπήρχε ο Κώστας Τσουκαλάς, θα έπρεπε να τον εφεύρει η Χαριλάου Τρικούπη. Κάθε φορά που το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ νιώθει ότι χάνεται στον θόρυβο της αντιπολίτευσης, ρίχνει μπροστά τον «καταγγελτικό» του λόγο για να θυμίσει ότι υπάρχει. Αυτήν τη φορά, με αφορμή τον ΟΠΕΚΕΠΕ, ανακάλυψε «οργανωμένο σχέδιο συγκάλυψης» κι έστησε το γνωστό θεατρικό: μεγάλα λόγια, δραματικοί τίτλοι, μηδέν ουσία.
Η κυβέρνηση πρότεινε εξεταστική επιτροπή για να πέσει φως παντού – από το 1998 ως σήμερα. Αλλά αυτό το «παντού» μάλλον δεν βολεύει κάποιους που θα προτιμούσαν να μείνουν στα σκοτεινά τα δικά τους πεπραγμένα. Γιατί αν ψάξουμε ποιοι έστησαν μηχανισμούς, ποιοι διόριζαν «φραπέδες» και «χασάπηδες» που τώρα καταγγέλλουν, θα βρούμε και πράσινες υπογραφές περασμένων δεκαετιών.
Ο κ. Τσουκαλάς το ξέρει αυτό. Γι’ αυτό και το παίζει τιμητής, μπας και γλιτώσει η Χαριλάου Τρικούπη τη συζήτηση για τις δικές της ευθύνες. Αντί να απαντήσει γιατί το κόμμα του δεν ψήφισε ούτε μία ουσιαστική μεταρρύθμιση που έφερνε διαφάνεια, φωνάζει τώρα για «ομερτά». Και φυσικά, πετάει και μια μομφή για «πλυντήριο», λες και οι πολίτες ξέχασαν ποιος έστησε εργοστάσια ρουσφετιών.
Η αλήθεια είναι απλή: η κυβέρνηση δεν φοβάται τον έλεγχο. Τον θέλει. Να μάθουν όλοι τι έγινε, ποιοι έτρωγαν και από πότε. Αν κάποιοι δεν θέλουν εξεταστική που θα ανοίξει όλον τον φάκελο, μάλλον δεν είναι αυτοί που έχουν κάτι να κρύψουν, αλλά εκείνοι που έχουν πολλά να χάσουν αν μαθευτούν όλα.
