Η βία στα γήπεδα δεν είναι απλώς ένα δυσάρεστο φαινόμενο· είναι ντροπή για τον αθλητισμό και την κοινωνία μας. Στις Βρυξέλλες, πριν από τον αγώνα Άντερλεχτ - ΑΕΚ, δεκάδες άνθρωποι τραυματίστηκαν, ενώ οι φίλοι της ΑΕΚ εγκλωβίστηκαν στην Grand Place, σαν να είναι πολιορκημένοι. Την ίδια ώρα, ένα άλλο περιστατικό, πριν τον αγώνα Ερυθρός Αστέρας - Λιλκόλν, δείχνει ότι τα επεισόδια δεν είναι μεμονωμένα αλλά συστηματικά.
Δεν πρόκειται για «παράπλευρες απώλειες» του αθλητισμού. Πρόκειται για δολοφονικές διαθέσεις που κάποιοι θεωρούν διασκέδαση. Η Ελλάδα έχει πικρή εμπειρία: η δολοφονία του 29χρονου φιλάθλου της ΑΕΚ από οπαδούς άλλης ομάδας δεν μπορεί να ξεχαστεί. Και δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά, οι έρευνες δείχνουν δεσμούς οργανωμένων οπαδών με εγκληματικές δραστηριότητες, από ναρκωτικά μέχρι εκβιασμούς και εμπρησμούς.
Η πολιτεία έχει κάνει ό,τι μπορεί για να περιορίσει τη βία: κεκλεισμένων των θυρών αγώνες, αυστηροί έλεγχοι, απαγόρευση χαρτινών εισιτηρίων. Όμως τα μέτρα δεν φτάνουν, γιατί η βία δεν μένει στο γήπεδο. Μεταφέρεται στους δρόμους, στην καθημερινότητα, στον φόβο που αισθάνονται οι πολίτες.
Η κοινωνία δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια. Η οπαδική βία είναι αντανάκλαση της ανοχής μας σε αυτά τα φαινόμενα. Ο αθλητισμός δεν είναι γη της αναρχίας. Δεν είναι πεδίο μίσους, δολοφονιών ή ντροπής. Είναι χώρος πάθους, χαράς, υγιούς ανταγωνισμού και πρέπει να παραμείνει έτσι.
Αρκετά. Όποιος διαλέγει τη βία μέσα στο γήπεδο ή έξω από αυτό είναι εχθρός του αθλητισμού και της κοινωνίας. Και είναι ώρα όλοι μας να το πούμε δυνατά: η ανοχή τελείωσε.
