Τα θαύματα, λένε, κρατούν τρεις ημέρες. Στο ΠΑΣΟΚ το «θαύμα» της στροφής στη σοβαρή αντιπολίτευση κράτησε πολύ λιγότερο, όσο ο χρόνος μεταξύ της ανακοίνωσης των ονομάτων του Συντονιστικού Πολιτικού Κέντρου και της «σκιώδους» κυβέρνησης, αφού τελικά επιβεβαιώνεται πως η στροφή ήταν λίγο μεγαλύτερη και έφτασε τις 360 μοίρες, όπως χαρακτηριστικά επισήμανε ο πρωθυπουργός κατά τη χθεσινή του ομιλία στη Βουλή. «Πρακτικά τίποτα δεν άλλαξε μετά την επανεκλογή σας», σημείωσε ο πρωθυπουργός, προσθέτοντας ότι «έχω την αίσθηση πως κάνατε μια στροφή 360 μοιρών και βρίσκεστε στο ίδιο σημείο που βρισκόσασταν πριν τη διαδικασία», περιγράφοντας έτσι τις εσωκομματικές εκλογές που προηγήθηκαν και οδήγησαν στην επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εμφανίσθηκε στη Βουλή για να αναλάβει τη θέση του επικεφαλής της αντιπολίτευσης, αυτήν που διεκδικούσε ο Αλέξης Τσίπρας. Στο πλαίσιο αυτό επιβεβαίωσε όλους όσοι σημείωναν ότι δεν πρόκειται ν’ αλλάξει. Οτι το «όχι σε όλα» είναι η θέση που εκφράζει αφού εξυπηρετεί τον σκοπό της. Εξυπηρετεί, δηλαδή, την άκοπη αντιπολίτευση του λαϊκισμού και της τοξικότητας. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, παρά το γεγονός ότι δεν έχει απέναντί του έναν ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ, το αντίθετο θα έλεγε κανείς, και δεν έχει να κυνηγά ως παρακολούθημα τον Αλέξη Τσίπρα, έδειξε ότι αδυνατεί να αναλάβει τον ρόλο της σοβαρής αντιπολίτευσης. Η καταστροφολογία κυριάρχησε στην ομιλία του.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τα βρήκε όλα μαύρα, μαύρα και άραχλα, βάζοντας στο τραπέζι, στην πραγματικότητα, τις «μαύρες αγκινάρες» του τέως προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτές με τις οποίες επιχείρησε να κάνει προεκλογικό αγώνα το 2023, για να υποστεί μια μεγαλειώδη ήττα, με τους πολίτες να γυρνούν την πλάτη στην πολιτική του τακτική. Εφτασε στο σημείο να επιχειρεί να ταυτίσει την κυβέρνηση και τη Νέα Δημοκρατία με την ακροδεξιά παίρνοντας τη σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ, δείχνοντας ότι στο τέλος της ημέρας στόχος του είναι να αντικαταστήσει το κόμμα που βρίσκεται υπό διάλυση. Που βρίσκεται υπό διάλυση διότι ακολούθησε αυτή την τακτική, την οποία καταδίκασε ο ελληνικός λαός στις πρόσφατες εθνικές εκλογές.
Επί της ουσίας. Ο Νίκος Ανδρουλάκης δέκα ημέρες μετά τις εσωκομματικές εκλογές και δύο ημέρες μετά τις υποτιθέμενες αλλαγές στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να χαραχθεί μια... νέα πορεία, βρέθηκε στην ίδια ακριβώς θέση με αυτήν πριν τις εσωκομματικές εκλογές. Εκανε τη στροφή που περιέγραψε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Εχοντας de facto τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεδομένης της κατάστασης στον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ διά του Νίκου Ανδρουλάκη έδειξε ότι θα τον αποκτήσει de jure μόνο εξαιτίας της διάσπασης που αναμένεται να σημειωθεί στην Κουμουνδούρου και την ανεξαρτητοποίηση βουλευτών.
Είναι αλήθεια ότι μετά την επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη γινόταν λόγος για αλλαγή πορείας. Αυτή η συζήτηση εντάθηκε μετά τις αλλαγές που ανακοίνωσε. Η τοποθέτηση της Αννας Διαμαντοπούλου ως επικεφαλής του πολιτικού σχεδιασμού ή η ανάδειξη του Παύλου Γερουλάνου ως κοινοβουλευτικού εκπροσώπου εκτιμήθηκε ως μια απόφαση για απομάκρυνση του ΠΑΣΟΚ από τον δρόμο του λαϊκισμού. Κάποιοι έκαναν λόγο για «απογαλακτισμό» από τον... ΣΥΡΙΖΑ και στροφή στο κέντρο και τις πιο φιλελεύθερες πολιτικές και τακτικές. Φευ! Ο Νίκος Ανδρουλάκης κατέρριψε από την πρώτη στιγμή τις προσδοκίες. Και δεν είναι η ομιλία του μόνο στη Βουλή, είναι και η στάση που τήρησε το κόμμα του στην ψηφοφορία για το νομοσχέδιο για το ΑΣΕΠ και την επιτάχυνση των προσλήψεων.
Ναι, το ΠΑΣΟΚ καταψήφισε. Ή καλύτερα ημι-καταψήφισε. Αδόκιμος όρος, ναι, αλλά αυτό έκανε. Ψήφισε τα μισά άρθρα, καταψήφισε τα υπόλοιπα, με τον Νίκο Ανδρουλάκη να επικαλείται το γεγονός αυτό για να υποστηρίξει πως δεν λέει «όχι σε όλα». Οι δικαιολογίες που επικαλέστηκε τίθενται στην κρίση οποιουδήποτε επιθυμεί να μάθε τι ακριβώς είπε. Μόνο που έφερε στον νου μνήμες πρόσφατες... Από την καταψήφιση ακόμη και εμβληματικών μεταρρυθμίσεων όπως αυτή της επιστολικής ψήφου και των μη κρατικών πανεπιστημίων με επίκληση έωλων δικαιολογιών. Ή ακόμη χειρότερα, μνήμες για καταψήφιση νομοσχεδίων όπως αυτό που αφορούσε στην εξυγίανση των ναυπηγείων Ελευσίνας με αποτέλεσμα να βρεθεί απέναντι στους εργαζόμενους που παρακαλούσαν για να δοθεί λύση στο δράμα που ζούσαν.
Τα πρώτα δείγματα, τα επίσημα, δείχνουν ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν άλλαξε. Το τι θα κάνουν οι σύντροφοί του που βρέθηκαν να τον συνεπικουρούν είναι ένα ερώτημα. Διότι είναι αυτοί που κατέβηκαν υποψήφιοι για τη θέση του προέδρου του κόμματος διαφωνώντας, υποτίθεται, με αυτές τις πρακτικές. Το πού θα πάει έτσι το ΠΑΣΟΚ είναι ένα άλλο ερώτημα. Μπορεί να μετατραπεί στον έτερο πολιτικό πόλο που χρειάζεται μια δημοκρατία. Μπορεί να έχει ρόλο σοβαρό αντιπολίτευσης. Το ερώτημα είναι αν θέλει, όπως και το κατά πόσο ο επανεκλεγείς πρόεδρός του δύναται να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο έναντι της εύκολης οδού του λαϊκισμού και της καταστροφολογίας. Η πρώτη παρουσία δείχνει το δεύτερο. Η καταστροφολογία στην οποία επένδυσε έρχεται να θυμίσει τις προσπάθειες του ΣΥΡΙΖΑ να διεγείρει ένστικτα αγανάκτησης και οργής. Σε κάθε περίπτωση, για κάποιον περίεργο λόγο δείχνει και να βιάζεται μιλώντας για ενδεχόμενες εκλογές που θα γίνουν πρόωρα για να πάει ο ίδιος στο Μαξίμου. Τα ίδια έλεγαν και κάποιοι άλλοι...
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο»
