Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να αναζητεί ρόλο σε μια… προοδευτική συμμαχία που ονειρεύεται εδώ και καιρό, όμως δεν μπορεί να εμφανίζεται ως άμοιρος των ευθυνών για όσα έγιναν όταν ήταν πρωθυπουργός. Και για όσα έκανε ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνεχίζοντας να μιλά για ένα δήθεν σκάνδαλο της Novartis κουνώντας το δάχτυλο από το βήμα της Βουλής. Μπορεί να θέλει να κρατήσει αποστάσεις από αυτούς που και στον ΣΥΡΙΖΑ επί προεδρίας του αποκαλούσαν «βαρίδια», εν τούτοις είναι ο ίδιος που τους υπερασπίστηκε στη Βουλή ως επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δημήτρης Παπαγγελόπουλος και Νίκος Παππάς έτυχαν της προστασίας του μέχρι τέλους. Μέχρι που παραιτήθηκε από τη θέση του προέδρου του κόμματος.
Το χειρότερο: το δήθεν mea culpa αντικαταστάθηκε από ένα νέο… culpa. Αυτό της αναφοράς του στο κράτος Δικαίου και στις παρακολουθήσεις με τρόπο ανάλογο εκείνου με τον οποίον αναφερόταν για το δήθεν σκάνδαλο της Novartis και την απίστευτη υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών. Εκτός και αν έχει σκοπό σε μερικά χρόνια να μιλήσει και πάλι για… ατυχή διαχείριση. Το θέμα είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει αλλάξει θέσεις. Απλώς προσπαθεί να φτιάξει ένα άλλο προφίλ. Φτιάχνει το ίδρυμα, συνομιλεί με πρόσωπα που ανήκουν στον ίδιο ή περίπου στον ίδιο χώρο με αυτόν στην Ευρώπη, εμφανίζεται ως υπεράνω κομμάτων αφού δεν πήγε ούτε καν στο Συνέδριο του κόμματός του, απαξιοί επί της ουσίας να μιλήσει για τον διάδοχό του, αυτόν που ο ίδιος… πούσαρε με κάθε τρόπο για να αναλάβει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Και για να μην ξεχνιόμαστε:
•Ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, βγαίνοντας από το Μαξίμου, μίλησε για το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία του ελληνικού έθνους, φράση που έχει επαναλάβει και ο Αλέξης Τσίπρας για το δήθεν σκάνδαλο της Novartis.
•Ο Νίκος Παππάς έτυχε της προστασίας του Αλέξη Τσίπρα μέχρι τέλους. Και μετά την καταδίκη του, ομόφωνη, από το Ειδικό Δικαστήριο.
Ναι, πράγματι, έχει μια αξία να μιλά για λάθη και ατυχείς χειρισμούς. Και έχει και ενδιαφέρον να βλέπει κανείς τον Παύλο Πολάκη να του επιτίθεται όπως επί σειρά ετών έκανε σε βάρος πολιτικών αντιπάλων του αλλά και όποιου εξέφραζε διαφορετική άποψη από αυτήν του Αλέξη Τσίπρα.
Υπάρχει όμως ένα μεγάλο ΑΛΛΑ! Ποιο; Ότι ο Αλέξης Τσίπρας και οι πρώην –και νυν– συνεργάτες του γέμισαν μαύρο σκοτάδι τη χώρα. Επιχείρησαν να διχάσουν –και τα κατάφεραν σε κάποια σημεία– τον ελληνικό λαό. Έστησαν… κρεμάλες, έπληξαν πολιτικούς αντιπάλους, γέμισαν την πολιτική ζωή της χώρας με λάσπη και τοξικότητα. Και αυτά δεν έγιναν μόνο από τα… βαρίδια και τους συντρόφους από τους οποίους επιχειρεί να κρατήσει αποστάσεις σήμερα ο «τέως» –κατά τον Στέφανο Κασσελάκη– πρόεδρος.
Ότι επί της ουσίας ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του είναι αυτοί που έριξαν χολή, δημιούργησαν οπαδούς και έμαθαν τη λογική της αρένας σε αυτούς που τυφλά τους ακολούθησαν και που σήμερα εμφανίζονται να ακολουθούν τον διάδοχό του Στέφανο Κασσελάκη. Αυτούς που συνεχίζουν σήμερα την ίδια τακτική και λογική με την ανοχή, αν όχι με βάση την κομματική γραμμή της Κουμουνδούρου και της νέας ηγεσίας. Η περίπτωση των παρακολουθήσεων όπως και αυτή με το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη και την τυμβωρυχία που επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα αποτελούν δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Όσα Mea culpa και να πει ο εμπνευστής των συνθημάτων «ή εμείς ή αυτοί» και «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» έχει αποτυπωθεί ως το πολιτικό πρόσωπο που επένδυσε στον διχασμό. Και αυτή η παρακαταθήκη, διανθισμένη από τον πολακισμό, ακολουθείται και σήμερα.
