Ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει με γεωμετρική ακρίβεια εις τα εξ ων συνετέθη με το ενδεχόμενο να μην είναι στην επόμενη Βουλή να γίνεται όλο και πιο ορατό. Η λευκή πετσέτα που έριξαν στην Κουμουνδούρου μετά την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα συνδυάζεται με συνεχείς εκκλήσεις και παρακλήσεις για συνεργασίες, με το βλέμμα πάντα στραμμένο στον πρώην αρχηγό τους και στο ενδεχόμενο να κάνει νέο κόμμα.
Ο Σωκράτης Φάμελλος σε κάθε παρουσία του μιλά για συνεργασίες και ότι απευθύνεται στον… προοδευτικό χώρο προκειμένου να νικηθεί στις εκλογές –όταν γίνουν– ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Παράλληλα εμφανίζεται να προτείνει… συνεργασία και συμπόρευση με τον Αλέξη Τσίπρα. Τον πρώην πρόεδρο δηλαδή του κόμματος που σηκώθηκε κι έφυγε υποστηρίζοντας πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στον ρόλο του, όπως και τα υπόλοιπα κόμματα της Κεντροαριστεράς.
Η τακτική της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί αποτρεπτικά ακόμη και για τους εναπομείναντες οπαδούς του κόμματος ενώ και στο εσωτερικό δημιουργούνται προβλήματα αφού στελέχη όπως ο Παύλος Πολάκης δεν δείχνουν διάθεση συμπόρευσης με τον πρώην αρχηγό, στενός συνεργάτης του οποίου υπήρξε. Ο Νίκος Παππάς από την άλλη είναι πιο… διαλλακτικός αν και όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν πως είναι από τα πρόσωπα που δεν θα συμπεριληφθούν στους όποιους σχεδιασμούς του Αλέξη Τσίπρα παρά την κοινή πορεία που είχαν επί σειρά ετών.
Στην Κουμουνδούρου εμφανίζονται να έχουν αποδεχθεί τη… μοίρα τους και να αναμένουν το… μοιραίο. Αναζητούν σανίδα σωτηρίας σε ένα ενδεχόμενο νέο κόμμα από τον Αλέξη Τσίπρα –όσοι τουλάχιστον καταφέρουν να γίνουν δεκτοί– αλλά και σε ενδεχόμενη σύμπλευση με το ΠΑΣΟΚ, αν και η Χαριλάου Τρικούπη δηλώνει κάθετα αντίθετη σε προεκλογικές συνεργασίες.
Την ίδια στιγμή, πάντως, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να επιδιώκει να εμφανιστεί ως κεντρικός παίικτης στην πολιτική σκηνή εξαπολύοντας καθημερινά ένα δριμύ κατηγορώ κατά της κυβέρνησης και προσωπικά του πρωθυπουργού. Το πρόβλημα είναι πως πλέον κανείς δεν δίνει σημασία παρά μόνο σε όσα στελέχη εκφράζονται θετικά ή αρνητικά για τον πρώην πρόεδρο του κόμματος.
Και αυτό τα λέει όλα για το κόμμα που βρέθηκε να κυβερνά τη χώρα σε μια εκ των δυσκολότερων στιγμών της ιστορίας της και που τελικά επιβεβαιώνει πως η μόνη συγκολλητική ουσία των στελεχών ήταν η εξουσία που έχει χαθεί οριστικά.
