Η αντιπαράθεση που ξέσπασε μετά τις δηλώσεις της Ράνιας Θρασκιά δεν αποτελεί μια απλή πολιτική «στιχομυθία». Είναι η πιο πρόσφατη απόδειξη ότι η «Τσιπρολογία» επιστρέφει ως κεντρικός άξονας της αντιπολίτευσης, παρασύροντας το ΠΑΣΟΚ σε επικίνδυνες συμπλεύσεις. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης έθεσε δύο καθαρά και θεμιτά ερωτήματα: Συμφωνούν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έχουν βρεθεί στο στόχαστρο με την ανοχή προς τον κ. Αλέξη Τσίπρα; Και, ακόμη πιο ουσιαστικό, είναι άραγε έτοιμοι να αποδεχθούν έναν πιθανό κυβερνητικό εταίρο που μέχρι χθες τους κατηγορούσε με το γνωστό του ύφος;
Η αντίδραση του ΠΑΣΟΚ ήταν ενδεικτική: 145 λέξεις υπεκφυγής, καμία απάντηση. Αντί για καθαρές τοποθετήσεις, επέλεξαν να επιστρέψουν στις κλισέ καταγγελίες περί «αλλαγής ατζέντας» και να βαφτίσουν την επιχειρηματολογία Μαρινάκη… «Τσιπρολογία». Μόνο που η πραγματική Τσιπρολογία είναι η μόνιμη εμμονή της αντιπολίτευσης να βλέπει παντού σκιές, να φαντάζεται σενάρια και να αποφεύγει τις δικές της εσωτερικές αντιφάσεις. Η κυβέρνηση έθεσε ευθείες, κρίσιμες ερωτήσεις και το ΠΑΣΟΚ απάντησε με συνθήματα.
Οι αναφορές σε «Ιθάκες», «σκάνδαλα» και «μνημόνιο» δείχνουν περισσότερο ένα κόμμα που παλεύει να βρει αφήγημα, παρά μια σοβαρή αντιπολίτευση που έχει πρόγραμμα. Αν ένα πράγμα κατέδειξε αυτή η κόντρα, είναι ότι όταν το ΠΑΣΟΚ πιέζεται για ξεκάθαρες θέσεις, ξαναγλιστράει στη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ, έστω κι αν επισήμως αρνείται τη συνεργασία. Δεν είναι τυχαίο ότι κυβερνητικές πηγές σχολιάζουν σκωπτικά πως «πρέπει να είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα» στη Χαριλάου Τρικούπη, για να αποφεύγουν τόσο επίμονα την ουσία.
Το παράδοξο ολοκληρώνεται με τη δήλωση της ίδιας της Ράνιας Θρασκιά ότι το ΠΑΣΟΚ είναι «ανοιχτό στον διάλογο με τον κ. Τσίπρα». Δηλαδή, από τη μία καταγγέλλουν την κυβέρνηση για Τσιπρολογία και από την άλλη ανοίγουν διάπλατα την πόρτα στον άνθρωπο που –σύμφωνα με τους ίδιους– «καθήλωσε τη χώρα». Η κυβέρνηση, με καθαρό λόγο και πολιτική συνέπεια, ανέδειξε αυτή την αντίφαση. Η αντιπολίτευση, με θόρυβο και ανακύκλωση φθαρμένων επιχειρημάτων, απέδειξε ότι τελικά η Τσιπρολογία δεν είναι κατηγορία. Είναι modus operandi.
