Μετά και τις χθεσινές ομιλίες των αρχηγών των αντιπολιτευόμενων κομμάτων –όλων ανεξαιρέτως μηδέ εξαιρουμένης της πλέουσας προς την ελευθερία προέδρου του τρίτου μνημονίου– καταλάβαμε ότι υπάρχει «κακή» και «καλή» διαφθορά. Με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ εισήλθαμε σε μια φάση όπου τα κόμματα εμπλέκονται σε μια προσπάθεια μεγιστοποίησης απέναντι σε μια ανενημέρωτη κοινή γνώμη, της οποίας η αντίδραση της πλειοψηφίας είναι ένα κοκτέιλ κόπωσης και αδιαφορίας που καταλήγει στις δημοσκοπήσεις στην αύξηση της Ακροδεξιάς και της λαϊκίστικης Αριστεράς.
Σε αυτόν τον ανταγωνισμό λάσπης, το αυτοαποκαλούμενο προοδευτικό μέτωπο ξεχωρίζει για το αφήγημα της ηθικής ανωτερότητας, όπου η Δεξιά είναι διεφθαρμένη εκ φύσεως και η Αριστερά είναι οντολογικά ή μεταφυσικά έντιμη. Δεδομένου ότι είναι αδύνατο να αρνηθεί κανείς τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, κυριαρχούν παρά τις ανέντιμες πρακτικές, αποδεικνύουν ότι το κόλπο της συναισθηματικοποίησης των ενστίκτων δεν πιάνει. Γιατί ακόμη κι αυτοί που αποδέχονται τις ευθύνες της κυβέρνησης δεν δέχονται ότι η διαφθορά αποτελεί «μεμονωμένο φαινόμενο» όταν αφορά το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τα παράγωγά τους, και «οργανικό χαρακτηριστικό» όταν κυβερνάει η ΝΔ.
Το να είσαι σοσιαλιστής ή σοσιαλίζων δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι είσαι και ενάρετος.
