Αφού ευχηθούμε Χρόνια Πολλά για το 51o έτος της Τρίτης Δημοκρατίας (παρωχημένη έννοια η «Μεταπολίτευση»), το επιβάλλει η ημέρα να θυμίσουμε στα «παιδιά» που γεννήθηκαν μετά το 1974 και σήμερα κάθονται στα έδρανα της αντιπολίτευσης ότι η αποκατάσταση του δημοκρατικού πολιτεύματος δεν έγινε από την «Καμόρα», ούτε από τη «γαλάζια συμμορία», ούτε από κάποια «εγκληματική οργάνωση». Εχει την υπογραφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή και τη σφραγίδα της Νέας Δημοκρατίας. Η Ελλάδα της δημοκρατικής περιόδου της οποίας διανύουμε το 51ο έτος της, παρά τις παθογένειες και τα μετεμφυλιακά στερεότυπα που διαμόρφωσαν συνειδήσεις, άντεξε.
Προφανώς τα πολιτικά κόμματα και οι προσωπικότητες που κυβέρνησαν τη χώρα συνέβαλαν στη σταθερότητα του πολιτεύματος. Αλλά χωρίς τη Νέα Δημοκρατία και τον ιδρυτή της πολλά από αυτά που σήμερα θεωρούμε δεδομένα δεν θα υπήρχαν. Οπως, για παράδειγμα, η ένταξη στην ΕΟΚ, την οποία το ΠΑΣΟΚ και η Αριστερά πολέμησαν λυσσαλέα (εξαιρουμένης της ανανεωτικής εκδοχής της που δεν αποτελεί γεννήτορα του ΣΥΡΙΖΑ) διότι τη θεωρούσαν το «ίδιο συνδικάτο» με το ΝΑΤΟ. Κι αν για τους νεόκοπους δημοκράτες είναι «περασμένα» (μέχρι και η κυβέρνηση-τσίρκο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), για εμάς δεν είναι «ξεχασμένα». Πρωτίστως με όσα συμβαίνουν…
