Άραγε αρκούν δύο παραιτήσεις μέσα σε 830 ημερολογιακές ημέρες για να ξεχαστεί η χειρότερη διακυβέρνηση της μεταπολίτευσης;
Άραγε το rebranding είναι η νέα κολυμβήθρα του Σιλωάμ;
Άραγε ποιος χάνει και ποιος κερδίζει από την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα στα ηγετικά του καθήκοντα ως πρόεδρος νέου κόμματος;
Και ξεκινάω από το τέλος, και σας λέω μετά βεβαιότητας πως δεν είναι καλή μέρα η σημερινή για τον Νίκο Ανδρουλάκη, που βλέπει το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ να πέφτει μετά τις επιστροφές - καταστροφές στον Τσίπρα μερίδας των ψηφοφόρων που πήρε δανεικούς από το ΣΥΡΙΖΑ, που τους είχε πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ δανεικούς από το ΠΑΣΟΚ πρωτύτερα, και που το αλισβερίσι μεταξύ τους καλά κρατεί.
Τα ίδια και χειρότερα για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου - που μεταξύ μας έχει ήδη χρήσει τον εαυτό της ως το μεγαλύτερο εχθρό του πρώην συνεταίρου της, γιατί, ας μη γελιόμαστε, συνεταίροι ήταν, και που αν συνυπολογίσουμε και τη θετική απάντηση για τις τοξικολογικές εξετάσεις στο αίτημα του κυρίου Ρούτσι, φαντάζομαι πως θα νιώθει σαν κάποιος να της τράβηξε το χαλάκι κάτω από τα πόδια.
Πάμε τώρα και στον Σωκράτη Φάμελλο και στην ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την παραίτηση, πιο πολύ για μιλημένο - συμφωνημένο το έκοψα το έργο, αν κρίνουμε από την εκτενή αναφορά στις συμμαχίες και στο να πέσει ο Μητσοτάκης, και εικάζω πως και η Νέα Αριστερά κάπως έτσι θα το πάει, άλλωστε έδρα τα στελέχη της βουλευτική κάτω από τη δική της ομπρέλα δεν πρόκειται να δουν ούτε με κιάλια.
Όσον αφορά το Μέγαρο Μαξίμου τώρα, φήμες θέλουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να τηλεφωνεί εσπευσμένα στη σύζυγό του, και να της ζητάει να προμηθευτεί επαρκή ποσότητα καλαμποκιού - καθότι αναμένεται να υπάρξει και έλλειψη - λέγοντας της χαρακτηρίστηκα “βάλε μπόλικο στην κατσαρόλα, ο νιος είναι λεβέντης”.
Στο δεύτερο και τρίτο ερώτημα μαζί, αν νομίζει ο Αλέξης Τσίπρας, και ο κάθε Αλέξης Τσίπρας πως από τις είκοσι μονάδες που του έριξε στο κεφάλι ο Μητσοτάκης, μέσα σε 830 ημέρες από τη στιγμή που παραιτήθηκε από Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ , ο λαός θα τον πιστέψει και πως η επιστροφή του θα είναι στρωμένη μετά Βαΐων και κλάδων, μάλλον κάνει λάθος, γιατί όπως λέει και το γνωστό τραγούδι, μια συγγνώμη δε φτάνει και για αυτό μην την πεις - όχι πως θα την έλεγε κιόλας,
Η μνήμη του κόσμου δεν είναι τόσο κοντή, ούτε όσα πέρασε είναι λίγα για να ξεχαστούν και για να εμπιστευτούν εκ νέου τον άνθρωπο που έκανε ένα με το όνομα του κλειστές τράπεζες και συσκέψεις για να σηκωθούν δήθεν τα αεροπλάνα.
Είπαμε, αλλάξαμε σελίδα, δεν μπορεί ξαφνικά από το PhD να αρκούμαστε σε γνώσεις νηπιαγωγείου και πάλι.
