Ο Κυριάκος Βελόπουλος ξεπέρασε για άλλη μια φορά τα όρια της πολιτικής σοβαρότητας και πέρασε σε επικίνδυνα εθνικά μονοπάτια. Με δηλώσεις που θυμίζουν ρωσική προπαγάνδα, επιχειρεί να απαξιώσει μια στρατηγική εθνική επιλογή: τη δημιουργία θαλάσσιων πάρκων, που ενισχύουν την ενεργειακή αυτονομία της χώρας και απεξαρτούν την Ελλάδα από το ρωσικό πετρέλαιο. Είναι ξεκάθαρο πως ενοχλείται – όχι επειδή νοιάζεται για την πατρίδα – αλλά επειδή τα γεωπολιτικά αφεντικά του χάνουν το μονοπώλιο επιρροής στην περιοχή.
Η ρητορική Βελόπουλου περί «κερκόπορτας» και «Πρεσπών του Αιγαίου» δεν είναι απλώς γελοία· είναι υπονομευτική και επικίνδυνη. Υιοθετεί πλήρως τη ρητορική του τουρκικού βαθέος κράτους, μεταφέρει απειλές του Ερντογάν ως δήθεν σοβαρές «προειδοποιήσεις» και ουσιαστικά τρομοκρατεί τον ελληνικό λαό για να αποδομήσει μια εθνικά ωφέλιμη πολιτική. Στρέφεται εναντίον της ίδιας της ενεργειακής θωράκισης της Ελλάδας, που περιορίζει την εξάρτηση από τους Ρώσους, τους οποίους τόσο πρόθυμα εξυπηρετεί ο ίδιος.
Ο Βελόπουλος δεν κάνει απλώς αντιπολίτευση — κάνει υπηρεσίες. Όχι στον ελληνικό λαό, αλλά στα ρωσικά και τουρκικά συμφέροντα. Την ώρα που η Ελλάδα κατοχυρώνει ζωτικό θαλάσσιο χώρο, δημιουργεί πηγές ενέργειας μέσα στην επικράτειά της και προβάλλει κυριαρχικά δικαιώματα, εκείνος ουρλιάζει για «προδοσίες» και «ορδές Τούρκων», προσπαθώντας να κατασκευάσει μια εικονική πραγματικότητα τρόμου για να συγκαλύψει την πραγματική του στόχευση: να σαμποτάρει την εθνική στρατηγική υπέρ τρίτων.
Όταν το ενεργειακό μέλλον της Ελλάδας εξασφαλίζεται με έργα υποδομής και εθνικής κυριαρχίας, και κάποιοι τα χαρακτηρίζουν «βλακώδη», το ερώτημα δεν είναι αν είναι πατριώτες ή όχι. Είναι πόσο βαθιά έχουν ενσωματωθεί στη ρωσική και τουρκική γεωστρατηγική ατζέντα. Και ο Βελόπουλος, με τις δηλώσεις του, δείχνει πως έχει διαλέξει στρατόπεδο — και δεν είναι της Ελλάδας.
