Μπορεί να λέγονται και να γράφονται πολλά για την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα και τι σημαίνει αυτή. Να λένε και να γράφουν για το πόσο σημαντικό είναι που παραιτήθηκε από βουλευτής –λες και μπορούσε να κάνει διαφορετικά– και για το τι σχεδιάζει από εδώ και πέρα. Η ουσία όμως είναι μία.
Ποια είναι αυτή; Μα το γεγονός πως ο Αλέξης Τσίπρας λέει κατάμουτρα στους πρώην συντρόφους του ότι αυτοί φταίνε για όλα. Και για τις απανωτές και συντριπτικές εκλογικές ήττες, και για την κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και για τον Στέφανο Κασσελάκη, που αυτός έφερε και ουσιαστικά ανέδειξε στην ηγεσία του κόμματος.
Κακά τα ψέματα. Χωρίς τη στήριξη του Αλέξη Τσίπρα, ο Στέφανος Κασσελάκης –ό,τι και να λέει ο ίδιος– δύσκολα θα μπορούσε να ανέλθει στο αξίωμα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το γνωρίζουν όλοι ή τουλάχιστον όλοι στην Κουμουνδούρου και πέριξ αυτής. Κακά τα ψέματα επίσης, όλοι γνωρίζουν ότι οι διασπάσεις του κόμματος είναι αποτέλεσμα δικών του χειρισμών και παρεμβάσεων.
Το θέμα όμως είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας –τόσο με την παραίτησή του όσο και με βάση όλα όσα λένε αυτοί που δηλώνουν ότι εκφράζουν τις θέσεις του– δεν κουνάει απλά το δάχτυλο στους πρώην συντρόφους και συνοδοιπόρους τους, αλλά τους δείχνει έναν προς έναν ως υπεύθυνους για τις ήττες του ΣΥΡΙΖΑ.
Άλλωστε, όπως διαδίδουν οι… εκφραστές των θέσεών του, και στο βιβλίο του θα έχει αναφορά για ζητήματα εσωκομματικά και για καταστάσεις που διαμορφώθηκαν και κατά τη διακυβέρνηση της χώρας, κυρίως όμως κατά τη διάρκεια της περιόδου 2019-2023, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά το σχεδόν 32% που έλαβε για ν’ ασκήσει το έργο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, περίμενε πότε θα πέσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Και ενώ όλα ήταν δικές του αποφάσεις, τώρα επιδιώκει να πετάξει ως βαρίδι τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι το δικό του κακό παρελθόν. Όσα αναφέρει στη δήλωση με την οποία ανακοίνωσε την παραίτησή του δείχνουν το κόμμα που ο ίδιος δημιούργησε μετατρέποντας τον ΣΥΝΑΠΙΣΜΟ σε μια ακραία συλλογικότητα που επιβίωσε πολιτικά και ανδρώθηκε μέσα από την οργή και την αγανάκτηση. Εκφράζοντας και υλοποιώντας την πιο ακραία μορφή αντιπολιτευτικής τακτικής.
Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ κυνηγούσε τους βουλευτές την περίοδο μετά το 2011, οργάνωνε εκστρατείες και φυσικά τα γνωστά λαϊκά δικαστήρια στις πλατείες των αγανακτισμένων. Συμπορεύθηκε με τους ακραίους και το επιβεβαίωσε όταν επέλεξε δύο φορές εντός του 2015 ως συγκυβερνήτη του τον Πάνο Καμμένο και ως εταίρο τους ΑΝΕΛ. Και αυτό επιλογή του ήταν.
Και όμως ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ που έβαζε τα μέλη του κόμματος να ξαναψηφίζουν μέχρι να υπερψηφίσουν τις θέσεις του θέλει να πετάξει το κόμμα από πάνω του για να εμφανιστεί ο ίδιος ως άφθαρτος. Και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τον χειροκροτούν. Και τον εκλιπαρούν σχεδόν να τους θυμηθεί όταν κάνει το δικό του κόμμα. Ο δε πρόεδρος του κόμματος δείχνει φοβισμένος και επιχειρεί να πείσει πως οι δρόμοι είναι κοινοί.
