Αν παρατηρήσει κανείς τις κινήσεις του πρώην πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, τον τελευταίο καιρό, θα δει τη μεγάλη αγωνία του για το αν θα πρέπει να ρίξει μια ακόμη «ζαριά» πολιτικά ή να συνεχίσει να ιδιωτεύει.
Το τελευταίο κείμενό του για τις διεθνείς εξελίξεις δημοσιοποιήθηκε ενώ ο ίδιος ταξίδευε για τη Βοστόνη, καθώς αρχίζουν οι διαλέξεις του ως policy fellow στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών Minda de Gunzburg και το Κέντρο Ελληνικών Σπουδών.
Ο καθηγητής ο οποίος «τρέχει» τον Τσίπρα στο Χάρβαρντ είναι ο διευθυντής του Κέντρου Ευρωπαϊκών Σπουδών, David Ziblatt, εις εκ των συγγραφέων του βιβλίου «Πώς πεθαίνουν οι δημοκρατίες».
Άσπονδοι φίλοι του πρώην πρωθυπουργού μέσα από το κόμμα του ακούστηκαν να λένε παραφράζοντας δηκτικά τον τίτλο του παραπάνω βιβλίου «Πώς πεθαίνουν τα κόμματα με ευθύνη Τσίπρα», υπονοώντας τη δημοσκοπική κατάρρευση του άλλοτε κυβερνώντος κόμματος.
Ψάχνει ρόλο
Αν παρατηρήσει κάποιος τις κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα, θα δει ότι ο πρώην πρωθυπουργός όλο το τελευταίο διάστημα δείχνει να προσπαθεί να βρει έναν ρόλο στο ευρύτερο σκηνικό. Επισήμως διαμηνύει παντού ότι δεν ασχολείται με τα τεκταινόμενα στον ΣΥΡΙΖΑ για να μη χρεώνεται την πολιτική ανυποληψία του, εντούτοις οι όποιοι σχεδιασμοί του, μέσω του ιδρύματος που έχει συστήσει, αφήνουν όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.
Μέσα από έμμεσες πολιτικές κινήσεις –υποψηφιότητα Ράμμου για την Προεδρία της Δημοκρατίας– ο Αλέξης Τσίπρας φιλοδοξούσε να φέρει πιο κοντά τα απομεινάρια του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τη Νέα Αριστερά, ώστε το κόμμα του να καταλάβει πάλι τη δεύτερη θέση και να επανέλθει ως από μηχανής θεός για να ενώσει τη σπαρασσόμενη Αριστερά.
Το κλίμα για τον πρώην πρωθυπουργό είναι βαρύ πια και σε τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στο στρατόπεδο της Νέας Αριστεράς, με πλειάδα στελεχών να παρακολουθούν με καχυποψία τις όποιες κινήσεις του πρώην πρωθυπουργού. Με το «μανιφέστο» του στην ιστοσελίδα του ιδρύματός του, αλλά και μιλώντας πρόσφατα στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης ανέφερε: «Ο κ. Τραμπ μας λέει ότι σε αυτόν τον κόσμο που αυταρχικά καθεστώτα γίνονται πιο ισχυρά, δεν συμφέρει τις ΗΠΑ να συμφωνηθούν νέοι, πιο συμμετοχικοί κανόνες με σημείο αναφοράς το διεθνές δίκαιο, όπως έγινε το 1945 ή το 1990. Αλλά να αντικατασταθούν αυτοί οι κανόνες με έναν κανόνα: το δίκαιο του ισχυρού».
Είναι ο ίδιος Αλέξης Τσίπρας που ως πρωθυπουργός έκανε επίσκεψη στον Λευκό Οίκο με πρόεδρο τον Ντόναλντ Τραμπ, ενώ στο τελευταίο κείμενό του φάνηκε να κρατά ισορροπίες, παρότι αριστερός πολιτικός, μεταξύ των σημερινών ΗΠΑ και της Ρωσίας.
Σε άλλο σημείο είπε: «Οι ΗΠΑ θα κινούνται με σκοπό το άμεσο όφελός τους, ακόμα και αν αυτό σημαίνει την αμφισβήτηση συνόρων, την εμπλοκή στα εσωτερικά χωρών και τη σύγκρουση με διεθνείς οργανισμούς», ξεχνώντας ότι ήταν αυτός που έβαλε τις βάσεις για τη νέα αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ που ισχύει και σήμερα.
Όλα τα παραπάνω είναι ένα μικρό παράδειγμα της πολιτικής αμφιταλάντευσης του πρώην πρωθυπουργού, που παρατηρούν με καχυποψία όλοι οι πρώην σύντροφοί του. Παράλληλα σχολιάζεται το γεγονός ότι ασχολείται κυρίως με τα εθνικά θέματα για να μη θυμίζει το χάος που προκάλεσε με τη γενικότερη πολιτική του όταν κυβερνούσε.
Το στίγμα των πολιτικών προθέσεών του το είχε δείξει και στην εκδήλωση του ινστιτούτου του στον Πειραιά πριν από μήνες.
Νέος πολιτικός φορέας
Τότε ο κ. Τσίπρας άφησε για πρώτη φορά ανοιχτό το ενδεχόμενο να προκύψει ένα νέο «πολιτικό υποκείμενο αλλαγής», δηλαδή νέος πολιτικός φορέας, υπερβαίνοντας τα υφιστάμενα κόμματα, χωρίς να εξαιρεί και τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ.
Καθοδηγούμενος από τις προτεραιότητες της «κοινωνικής αντιπολίτευσης» και όχι εκείνες που αναδεικνύει η «πολιτική αντιπολίτευση», όπως χαρακτηριστικά είχε επισημάνει, ο πρώην πρωθυπουργός είχε αναφέρει με νόημα πως «ας έχουμε κατά νου, χωρίς κοινωνικές διεργασίες δεν μπορεί να υπάρξει πολιτικό υποκείμενο αλλαγής» επικαλούμενος το παράδειγμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία.
Ο πρώην πρωθυπουργός είχε αναφέρει και άλλα θεωρητικά τότε: «Να μάθουμε πρόσθεση και πολλαπλασιασμό και να αφήσουμε τη διαίρεση και την αφαίρεση», είχε πει χαρακτηριστικά.
Πάντως, εκτός από την πολιτική ασυνέπεια που επιδεικνύει ο Αλέξης Τσίπρας, έχει να αντιμετωπίσει και ένα άλλο βασικό δίλημμα: η όποια πολιτική κίνησή του να περιλαμβάνει τη συγκόλληση ΣΥΡΙΖΑ-ΝΕΑΡ ή να προχωρήσει στη δημιουργία ενός νέου φορέα. Το κλίμα ακόμα και μεταξύ των «συντρόφων» του είναι εξαιρετικά βαρύ για τον ίδιο.
Στη Νέα Αριστερά πληθώρα στελεχών, κυρίως της αριστερής πτέρυγας, χρεώνουν στον Αλέξη Τσίπρα μακιαβελικές μεθοδεύσεις, ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ πολλά κορυφαία στελέχη εμφανίζονται «βολεμένα» τουλάχιστον μέχρι τις επόμενες εκλογές.
Οι γνωρίζοντες αναφέρουν ότι μάλλον ούτε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας έχει αποφασίσει για την κίνησή του και μετράει μέσω των αντιδράσεων την αποδοχή του.
