Θα ήμουν ο τελευταίος που θα συμφωνούσε με τα όσα έχει κάνει ή με τα όσα λέει η κυρία Κωνσταντοπούλου, η οποία, όσο και αν θέλει να μας εμφανιστεί ως πολιτικό προϊόν παρθενογένεσης, έχει βεβαρυμένο παρελθόν ως στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, ως πρόεδρος τη Βουλής και ως υποψήφιας της ΛΑΕ και σήμερα ως πρόεδρος κόμματος.
Αρα το επιχείρημα του νέου, του άφθαρτου και του αντισυστημικού είναι παραμύθι της Χαλιμάς.
Αλλά από αυτό μέχρι όσα λένε διάφοροι, ότι η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας δεν έχει πρόγραμμα για να κυβερνήσει τον τόπο, είναι η μέρα με τη νύχτα. Πρώτον, διότι η Ζωή έχει πρόγραμμα όσα έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι να κάνει την ιστορική κωλοτούμπα ο Αλέξης (εκείνος που θέλει να επιστρέψει στα πολιτικά πράγματα, λες και δεν συνέβη τίποτα). Μήπως, λοιπόν, όσοι και όσες την κατηγορούν πρέπει να μας πουν ποιο είναι το δικό τους πρόγραμμα;
Όχι όσα υπόσχονται με το… μαγικό ραβδί τους, όπως έκαναν και στο παρελθόν. Δηλαδή το ότι θα δώσουν 13ο και 14ο μισθό, ότι θα δώσουν βασικό μισθό διπλάσιο από αυτόν που δίνει η κυβέρνηση, ότι θα πατήσουν το κουμπί και θα μηδενίσουν τον ΦΠΑ, ότι θα δίνουν τσάμπα ρεύμα και επιτόκια καταθέσεων που θα μας κάνουν όλους πλούσιους και, φυσικά, σπίτια σε όλους όσοι δεν έχουν.
Αλλά πρόγραμμα που θα μπορούν να υλοποιήσουν, με αρχή, μέση και τέλος και, κυρίως, κοστολογημένο, που θα πάρει και το… πράσινο φως από τους εταίρους. Διότι από προγράμματα τύπου Θεσσαλονίκης χορτάσαμε άπαντες, καθώς ουδέποτε εφαρμόστηκαν.
Γι’ αυτό και θα πρότεινα στην αντιπολίτευση αντί να γίνονται χορηγοί της Ζωής και της κάθε Ζωής, να σοβαρευτούν και να καταθέσουν προγραμματικές προτάσεις.
