Είναι βέβαιο πως έπειτα από τόσες ήττες ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορούσε να παραμείνει στη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο που εμφανίζεται σαν να θέλει να εκδικηθεί τα στελέχη του κόμματός του και τους ψηφοφόρους. Και αυτούς που παρέμειναν δίνοντάς του το 17,8% της 25ης Ιουνίου, κυρίως όμως αυτούς που γύρισαν την πλάτη στη μαύρη προπαγάνδα ή επέλεξαν να μη λάβουν μέρος στην εκλογική διαδικασία.
Όσα συμβαίνουν και όσα –χειρότερα– θα συμβούν στον ΣΥΡΙΖΑ είναι απόρροια της απόφασής του να φύγει όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Να… εξαφανιστεί στο Σούνιο, εκεί όπου έλαβε τις αποφάσεις του, όχι μέσα στη μοναξιά όπως κυκλοφόρησε και ο ίδιος συντήρησε ως… μύθο, αλλά παρουσία –μέσω συνεχών επισκέψεων– κάποιων στελεχών, ανδρών και γυναικών.
Ο Αλέξης Τσίπρας, το ιερό τοτέμ –όπως επιχειρούν να τον παρουσιάσουν στελέχη και φίλα προσκείμενοι αρθρογράφοι και… εκδότες– του ΣΥΡΙΖΑ, «εγκατέλειψε» το κόμμα στη μοίρα του, αφήνοντας να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Παραιτήθηκε και… εξαφανίστηκε αντί να μείνει μέχρι να διαμορφωθούν οι συνθήκες που θα αποτρέψουν τον… εμφύλιο στην Κουμουνδούρου. Ούτε για τις προγραμματικές της κυβέρνησης θέλησε να μείνει, με αποτέλεσμα το κόμμα του να τρέχει να βγάλει έναν… προσωρινό πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας που θα το εκπροσωπήσει και στη συζήτηση που θα γίνει στη Βουλή.
Ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίστηκε στην Κουμουνδούρου, ενημέρωσε το Εκτελεστικό Γραφείο για την απόφασή του και μετά από το Ζάππειο –ουδείς γνωρίζει το γιατί– ενημέρωσε και τους υπόλοιπους πολίτες και… έφυγε, αφήνοντας στους άλλους τον… εκθειασμό του και τις προσωπογραφίες που φθάνουν στο σημείο να τον παρομοιάζουν με τον Κάστρο και άλλους… ηγέτες προηγούμενων αιώνων.
Τα όσα έγιναν στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ την Κυριακή αποτυπώνουν την κατάσταση στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Επιβεβαιώνουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας τούς άφησε να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Αναδεικνύουν δε τις προθέσεις του, δηλαδή να θεωρηθεί ως ο… ηγέτης που δεν δύναται ν αντικατασταθεί παρά μόνο να υπάρξουν κάποια… υποκατάστατά του.
Δείχνει, στο τέλος της ημέρας, να θέλει να εκδικηθεί όλους όσοι δεν κατάλαβαν το μεγαλείο του ανδρός που εμφανίζεται –τόσο από τη στάση του όσο και από τις προσωπογραφίες που του κάνουν– να θεωρεί πως του χρωστά όχι μόνο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και η ίδια η χώρα, που –δυστυχώς για τα όσα έγιναν τότε– σε μια στιγμή κρίσης και οργής τον οδήγησε στην καρέκλα του πρωθυπουργού.
