Στην έρημη αυτή χώρα, η αισθητική, γλωσική και ιδεολογική μπαρμπουτιέρα είναι και πάλι στις δόξες της. Αφορμή αυτή τη φορά ο άγριος ξυλοδαρμός μιας γυναίκας από τον καθωσπρέπει δικηγόρο σύζυγό της, τον άνθρωπο που που όσο και αν έχει καλλιεργήσει το προφίλ του άτεγκτου κριτή των άλλων ή του επιτυχημένου επαγγελματία, δεν κατάφερε να ξεφύγει από την κοινή μοίρα που ορίζουν, με τις δικές τους πιθανότητες και τους δικούς τους κανόνες, οι ανθρώπινες ιδιότητες. Εγινε βίαιος, ξέσπασε στη σύζυγό του, τη χτύπησε ανηλεώς. Και, όπως ήταν αναμενόμενο, σαν την μπόρα που φέρνει η βαρυσυννεφιά, έπιασε δουλειά η μπαρμπουτιέρα που λέγαμε…
Γράφει ο Κώστας Κυριακόπουλος
Social media, trash TV, πρωινάδικη ψυχολογία, μεσημεριανάδικη κοινωνιολογία, μεταμεσονύχτια ποινική δικονομία και ολημερίς κι ολονυχτίς το διαδικτυακό ρίξιμο των ζαριών στην μπαρμπουτιέρα. Με τη χαρακτηριστική κίνηση του χεριού που παραπέμπει σε ναρκισσιστικά σύνδρομα αυτοϊκανοποίησης, από τα οποία τροφοδοτείται διαρκώς ένα είδος δημοσιογραφίας που κάνει όλα τα άλλα να κοκκινίζουν από ντροπή.
Τηλεαστέρας γένους θηλυκού εξέφρασε χθες τη λύπη του για το γεγονός ότι η καριέρα που είχε ο Απόστολος Λύτρας πλέον καταστρέφεται. Προφανώς, όχι ο ίδιος, αλλά εξωγενείς είναι οι παράγοντες που βάλθηκαν να καταστρέψουν την καριέρα του ποινικολόγου. Μερίδιο από την ίδια πίτα διεκδίκησε και άλλος τηλεαστέρας, γένους αρσενικού και συνάμα ποινικολόγος –πολλαπλάσια γνωστότερος από τον Απ. Λύτρα–, ο οποίος μαζί με το σφάλμα του συναδέλφου του, αναγνώρισε και το γεγονός ότι ο επιτιθέμενος «διαθέτει αντρικά χαρακτηριστικά». Και τι διάολο άντρας είναι αν δεν σπάσει το σαγόνι της συζύγου του και δεν αφήσει βαθιές μελανιές, ορισμένες μάλιστα ανεξίτηλες, στην ίδια και τα παιδιά του…
Και όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, η κύλιση στις λάσπες, πέρα από το ότι κάνει –ιδίως αυτούς που κακοποιούν γυναίκες– να νιώθουν ότι βρίσκονται στο φυσικό τους περιβάλλον, απομακρύνει τους πάντες από την ουσία. Τη χημική αυτή ένωση που κάνει μια ολόκληρη κοινωνία να πηγαίνει μπροστά ή να μένει κολλημένη στον βούρκο όπου ανακυκλώνεται με φυσικό τρόπο η μαζική βλακεία.
Η ασπίδα του νόμου
Υπάρχει, όμως, και κάτι αισιόδοξο αυτήν τη φορά. Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ βαρβαρότητας και φυσιολογικής συμπεριφοράς έγινε πιο σαφής. Και σε αυτό συνέβαλε ο νόμος, αυτό δηλαδή που συμβάλλει προκειμένου οι σύγχρονες κοινωνίες να κάνουν μερικά βήματα μπροστά.
Τροποποίηση της υπάρχουσας νομοθεσίας, που έγινε πρόσφατα στο πλαίσιο του γνωστού ως «νόμου Φλωρίδη», επιβάλλει την υποχρέωση σε γιατρούς, εκπαιδευτικούς, ψυχιάτρους και εργαζομένους σε μονάδες περίθαλψης ηλικιωμένων και αναπήρων να καταγγέλλουν στις Αρχές τα περιστατικά ενδοοικογενειακής – και όχι μόνο – βίας που υποπίπτουν στην αντίληψή τους, ανεξάρτητα από τους ισχυρισμούς των θυμάτων. Ηταν ένα μεγάλο βήμα που έκανε η ελληνική νομοθεσία ώστε να πλησιάσει τον νομικό πολιτισμό άλλων χωρών, που έχουν εδώ και χρόνια αντιμετωπίσει παρόμοια αντικοινωνικά φαινόμενα.
Εντούτοις, προκάλεσε αίσθηση –σχετικώς αρνητική– το γεγονός ότι η ηγεσία του Αρείου Πάγου διέταξε πειθαρχικό έλεγχο για την απόφαση να αφεθεί ελεύθερος ο Απ. Λύτρας. Κάτι που –ιδίως μετά την υπόθεση της δολοφονίας της 11χρονης από τον θείο της στην Ηλεία ο οποίος κυκλοφορούσε ελεύθερος παρά την καταδίκη του για βιασμό ενός 14χρονου κοριτσιού– αποφασίστηκε κατόπιν αυστηρότατης εφαρμογής των προβλεπομένων. Παρ’ όλα αυτά, οι ενστάσεις έχουν λογικές αφορμές.
Για παράδειγμα, η ΠΟΕΔΗΝ αναρωτιέται σε ανακοίνωσή της «πώς είναι δυνατόν κάποιος που ομολογεί ότι ξυλοκόπησε άγρια τη γυναίκα του να επικαλείται ψυχολογικά προβλήματα και να αφήνεται ελεύθερος; Εμείς που εργαζόμαστε σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας γνωρίζουμε ότι σχεδόν όλοι όσοι διαπράττουν κακουργήματα επικαλούνται ψυχιατρικά προβλήματα. Οι εισαγγελείς διατάσσουν πραγματογνωμοσύνη σε δημόσιο ψυχιατρικό νοσοκομείο και οι γιατροί αποφασίζουν εάν όντως έχει ψυχιατρικά προβλήματα».
Παρ' όλα αυτά, ενδεικτικό της επικίνδυνης ελαφρότητας με την οποία τα «ψυχολογικά προβλήματα» χρησιμοποιούνται ως προκατασκευασμένο ελαφρυντικό είναι το γεγονός ότι ο Απ. Λύτρας διέθετε άδεια οπλοφορίας για δύο όπλα τα οποία κατασχέθηκαν, αφού πρώτα τσάκισε στο ξύλο τη σύζυγό του. Για τη σχετική άδεια χρειάζεται πιστοποιητικό ψυχιατρικής εξέτασης. Παρόλα αυτά, ένας άνθρωπος που δηλώνει ότι έχει ζητήματα διαχείρισης θυμού, έχει στο σπίτι του δύο νόμιμα όπλα. Μόνο και μόνο αυτό θα αρκούσε για την ηγεσία του Αρείου Πάγου να παραγγείλει και άλλου είδους πειθαρχικό έλεγχο; Αλλά σε αυτήν τη χώρα με το μόνιμο καθεστώς καρναβαλιού, κάθε αμφίεση θεωρείται φυσιολογική. Μόνο όταν συμβαίνει το κακό πέφτουν οι μάσκες…
