Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελλος εξαπολύει καταιγισμούς κατηγοριών προς την κυβέρνηση, αλλά δεν καταφέρνει να σταθεροποιήσει ούτε ένα επιχείρημα χωρίς υπερβολές και γενικεύσεις. Λατρεύει τις «δέκα πληγές του Φαραώ», τις «γαλάζιες ακρίδες», τη «μεθοδευμένη λεηλασία» - αλλά λείπουν τα στοιχεία και οι αποδείξεις που να στηρίζουν αυτές τις βαριές εκφράσεις. Όσο εντυπωσιακός και αν ακούγεται ο λόγος του, στην ουσία καταγράφει μόνο πολιτική ρητορεία και έντονο συναισθηματισμό, όχι πειστικά επιχειρήματα.
Όταν του υποδεικνύεις ότι το μέσο αγροτικό εισόδημα είναι κάτω από 5.000 €, όπως δείχνουν στοιχεία της ΑΑΔΕ, εκείνος μιλά για «καταστροφή» και «διαλυμένη ύπαιθρο», αλλά αποφεύγει να εξηγήσει πώς ακριβώς θα αποκαταστήσει τέτοια δεδομένα.
Επιπλέον, κατηγορεί για «κλοπή επιδοτήσεων» και υπερκέρδη καρτέλ - όμως δεν παρουσιάζει ονόματα, πορίσματα ή διαδικασίες που να τον στηρίζουν. Η ρητορική του μοιάζει με σκίτσο κατηγοριών χωρίς καμία υπόσταση.
Επίθεση χωρίς «φάκελο»
Ο Φάμελλος επιτίθεται σε κάθε πλευρά: λέει ότι η κυβέρνηση «ταΐζει την ακροδεξιά», «ερημώνει την ύπαιθρο», «κάνει πλιάτσικο». Αλλά δεν αναφέρει συγκεκριμένα ποια νομοθετήματα ή ποιες αποφάσεις της κυβέρνησης συνέβαλαν σε αυτό το πλιάτσικο, πώς και πότε. Πρόκειται για επίθεση χωρίς «φάκελο». Κι όταν του ζητηθεί να αναλάβει ως εναλλακτική λύση - πέρα από τα συνθήματα - δεν έχει παρά ένα ευχολόγιο: ενίσχυση ρευστότητας, νέοι αγρότες, νέα ΚΑΠ - σκέψεις που ακούγονται ωραία, αλλά στερούνται πρακτικού σχεδιασμού.
Τελικά, όλη η ομιλία του μοιάζει με πολιτικό πανηγύρι: καυστική, εντυπωσιακή, εκρηκτική — αλλά κενή από βάρος. Ο κόσμος της υπαίθρου δεν ζητάει λέξεις - ζητάει έργα, λύσεις, συνέπεια. Ο Φάμελλος θα μείνει στην ιστορία ως παραγωγός πολύ μεγάλων καταγγελιών, αλλά και με ανεπάρκεια αποδείξεων - ένας ρήτορας που καίει εντυπώσεις, όχι κρίση.
