Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτης Φάμελλος μετατρέπει την κοινοβουλευτική συζήτηση σε προσωπικό του θέατρο κατηγοριών, εργαλειοποιώντας ακόμα και τον Άγνωστο Στρατιώτη για να δημιουργήσει εντυπώσεις. Αντί να εστιάσει στην ουσία της τροπολογίας, επιλέγει να παρουσιάσει την κυβέρνηση ως αποκλειστικά υπεύθυνη για όλα τα δεινά της χώρας, μετατρέποντας την πολιτική αντιπαράθεση σε θέαμα φόβου και έντασης.
Στην ομιλία του, ο κ. Φάμελλος ανακατεύει προσωπικές ιστορίες, υποθέσεις διαφθοράς και κοινωνική δυσαρέσκεια, χωρίς να φέρνει νέα στοιχεία που να συνδέουν την τροπολογία με τα δήθεν σκάνδαλα. Κάθε φράση του φορτίζει το κείμενο με δραματικότητα, καθιστώντας τη Δημοκρατία και τα μνημεία εργαλεία πολιτικής εκμετάλλευσης. Το γεγονός ότι επικαλείται εξωτερικούς φορείς και ακραίες καταγγελίες υποδηλώνει την προσπάθεια δημιουργίας μιας εικόνας χάους γύρω από την κυβέρνηση.
Το ύφος της ομιλίας είναι στρατηγικά καταστροφολογικό. Κάθε κοινωνικό πρόβλημα και κάθε δυσφορία παρουσιάζεται ως άμεση ευθύνη της κυβέρνησης, αποπροσανατολίζοντας από τον πραγματικό δημόσιο διάλογο. Η τροπολογία για τον Άγνωστο Στρατιώτη μετατρέπεται σε όχημα για πολιτική πόλωση, αποδεικνύοντας ότι η κύρια μέριμνα του κ. Φάμελλου δεν είναι η ενημέρωση ή η πρόταση, αλλά η ένταση και η αναστάτωση.
Στο τέλος, η ομιλία του Φάμελλου δεν αποτελεί πολιτική ανάλυση αλλά επένδυση στο χάος. Η Δημοκρατία και η κοινωνική συνοχή γίνονται εργαλεία προπαγάνδας, ενώ η καταστροφολογία αναδεικνύεται σε κεντρική στρατηγική. Ο κ. Φάμελλος μετατρέπει κάθε ευκαιρία σε σκηνικό έντασης, επιβεβαιώνοντας ότι η κύρια μέριμνά του είναι η πόλωση και όχι η υπεύθυνη πολιτική αντιπαράθεση.
