Μειώσεις φόρων και εισφορών, αυξήσεις μισθών και συντάξεων, επενδύσεις, μείωση της ανεργίας και στήριξη των ευάλωτων ομάδων συνθέσουν τον οδικό χάρτη που έχει χαράξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για το 2025 με απώτερο στόχο το 2027 και τη λήξη της συνταγματικής θητείας της κυβέρνησής του, την ώρα που στην αντιπολίτευση αναζητούν λόγο ύπαρξης και ρόλο μέσα σε ένα περιβάλλον διαρκώς μεταβαλλόμενο που δεν επιτρέπει πολιτικούς καιροσκοπισμούς και έωλες υποσχέσεις.
Και όμως η αντιπολίτευση, εμμένει στις αερολογίες. Εμμένει σε τακτική που στηρίζεται αφενός σε λεφτόδεντρα, αφετέρου σε μια λογική που αναζητεί ένα πρόσημο για να δικαιολογήσει την παρουσία της στο πολιτικό σκηνικό και πέφτει στην παγίδα ενός ιδεολογικού διαχωρισμού που παραπέμπει στον προηγούμενο αιώνα.
Για ισχυρή προοδευτική φωνή μιλά το ΠΑΣΟΚ διά του Νίκου Ανδρουλάκη. Για ριζοσπαστικό προοδευτισμό κάνει λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ και οι… ουρές που δημιουργήθηκαν μετά τις διασπάσεις. Με απλά λόγια, η αντιπολίτευση ξαναπαίζει με τα περί προοδευτισμού. Ξαναβάζει στο τραπέζι τις ατάκες του Αλέξη Τσίπρα που ήθελε να ηγηθεί μιας προοδευτικής παράταξης που ουδείς γνωρίζει τι τελικά αυτό σημαίνει. Πώς δηλαδή ορίζει η αντιπολίτευση την προοδευτικότητα, αν και τελικά ο καθένας βάζει τη δική του… μετάφραση.
Βέβαια όλοι αυτοί αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί επικαλούμενοι πάντα το καλό του λαού, οι μεν με τη σοσιαλδημοκρατία, οι δε με έναν αχταρμά μεταξύ σοσιαλδημοκρατίας και κομμουνισμού. Όλοι πάντως θέλουν απλά να δηλώσουν προοδευτικοί, μόνο που στις όποιες προτάσεις καταθέτουν εμφανίζονται ως ακραία συντηρητικοί και εμφανώς αδύναμοι να πείσουν πώς θα υποστηρίξουν τις ίδιες τις προτάσεις τους.
Απλά πλειοδοτούν με έναν λαϊκισμό που πολλές φορές ξεπερνά τα όρια της λογικής και υποστηρίζουν ότι όσα λένε είναι αυτά που θέλουν οι πολίτες χωρίς να διευκρινίζουν φυσικά πώς μπορούν να γίνουν πράξεις.
Στον αντίποδα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όπως αναφέρει και στην τελευταία για το 2024 ανάρτησή του, ξεχωρίζει κάνοντας τις λέξεις πράξεις. Υλοποιώντας δεσμεύσεις, δίνοντας σάρκα και οστά σε ένα πρόγραμμα με αρχή, μέση και τέλος. Με γνώμονα την ανάταξη της χώρας και τη δημοσιονομική σταθερότητα που έχει ως βασικό πυλώνα και την κοινωνική συνοχή.
