Ο Σωκράτης Φάμελλος καταγγέλλει τα πάντα για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, αποφεύγοντας επιμελώς να θυμηθεί τι έκανε - ή δεν έκανε - ο ίδιος και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελλος εμφανίστηκε στη Βουλή σε ρόλο εισαγγελέα, δικαστή και τιμητή, μοιράζοντας βαριές κουβέντες, μεγάλα λόγια και ακόμη μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Με ύφος «όλα τα ξέρω, όλα τα προέβλεψα», κατήγγειλε τη μεταφορά του ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ ως εθνική καταστροφή, λες και μέχρι χθες ο οργανισμός λειτουργούσε υπόδειγμα διαφάνειας. Μόνο που σε όλο αυτό το ρητορικό παραλήρημα, ξέχασε μια μικρή λεπτομέρεια: ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε. Και μάλιστα όχι για λίγο.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για σκάνδαλα, καθυστερήσεις, κακοδιαχείριση και ευρωπαϊκή επιτήρηση, σαν να έπεσαν όλα από τον ουρανό το 2019. Ούτε λέξη για το χάος που παρέλαβε και άφησε ο ίδιος πολιτικός χώρος στον ΟΠΕΚΕΠΕ, ούτε ίχνος αυτοκριτικής για τις δομές που δεν άλλαξαν ποτέ όταν είχαν την εξουσία. Αντί γι’ αυτό, είδαμε το γνώριμο έργο: φωνές, χαρακτηρισμούς, «φραπέδες» και εύκολες ατάκες για χειροκρότημα, χωρίς καμία ουσιαστική πρόταση για το σήμερα.
Μηχανισμός μικροπολιτικής εκμετάλλευσης
Το πιο ειρωνικό; Ο κ. Φάμελλος καταγγέλλει τη μεταρρύθμιση ως δήθεν συγκάλυψη, την ώρα που η πραγματική αγωνία του ΣΥΡΙΖΑ είναι να μη χαθεί ένας ακόμη μηχανισμός μικροπολιτικής εκμετάλλευσης. Γιατί η ένταξη στην ΑΑΔΕ σημαίνει κανόνες, διασταυρώσεις, έλεγχο -λέξεις αλλεργικές για όσους επένδυσαν πολιτικά στο «μπάχαλο με ιδεολογικό περιτύλιγμα». Και αυτό ακριβώς φοβάται: ότι το πάρτι τελειώνει.
Τελικά, η ομιλία Φάμελλου ήταν ένα μνημείο πολιτικής αμνησίας. Ένας αρχηγός που ζητά ευθύνες από όλους, εκτός από τον καθρέφτη του. Όσο κι αν υψώνει τον τόνο, η πραγματικότητα δεν αλλάζει: η κυβέρνηση προχωρά σε δύσκολες αλλά αναγκαίες τομές και ο ΣΥΡΙΖΑ μένει να φωνάζει από το περιθώριο. Γιατί όταν τελειώνουν τα επιχειρήματα, μένουν μόνο οι κραυγές. Και αυτές, όσο δυνατές κι αν είναι, δεν κρύβουν την πολιτική ένδεια.
