Αυτό που έχει καταφέρει ο Νίκος Ανδρουλάκης κάποια στιγμή θα διδάσκεται στις πολιτικές επιστήμες για το τι δεν πρέπει να κάνει ένας πολιτικός αρχηγός. Διότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να πει κανείς ότι είχε ευκαιρίες για να καταφέρει να πείσει –έστω τους ψηφοφόρους του– για το ενδεχόμενο να πάει καλύτερα και να ανεβάσει και το κόμμα του.
Το 78% των ερωτηθέντων –περίπου 8 στους 10 δηλαδή– στη δημοσκόπηση της Metron που παρουσιάστηκε στο Mega κρίνει αρνητικά τον τρόπο με τον οποίο ασκεί τα καθήκοντά του ο Νίκος Ανδρουλάκης ως επικεφαλής της –έστω και από σπόντα– αξιωματικής αντιπολίτευσης. Την ίδια ώρα, το 81% έχει αρνητική άποψη για την αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ συνολικά.
Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ στην αρνητική αξιολόγηση πριν από τις εκλογές του 2023 είχαν φτάσει μέχρι 77% και όσα ακολούθησαν είναι γνωστά και μάλιστα σε δύο εκλογικές μάχες, στις οποίες οδηγήθηκε η χώρα λόγω της απλή αναλογικής που εφαρμόστηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με στόχο να παιχτούν μικροκομματικά μετεκλογικά παιχνίδια.
Η ουσία είναι πως ο Νίκος Ανδρουλάκης ασκεί αντιπολίτευση με τρόπο που αποτρέπει τους ψηφοφόρους αντί να τους προσελκύει. Δεν είναι τυχαίο ότι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ εμφανίζονται στις δημοσκοπήσεις να χαρακτηρίζουν ως καταλληλότερο για πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Και να σκεφτεί κανείς ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης κατάφερε μετά τις εθνικές εκλογές και την ήττα των ευρωεκλογών να επανεκλεγεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και να βρεθεί επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετά τις διασπάσεις και το απόλυτο μπάχαλο του ΣΥΡΙΖΑ.
Μόνο που ενώ μετά την επανεκλογή του δεσμεύθηκε για υπεύθυνη αντιπολίτευση έκανε ακριβώς το αντίθετο. Σύρθηκε δίπλα στη Ζωή Κωνσταντοπούλου, συνυπέγραψε πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης και έφτασε στο σημείο να ψηφίσει παρών σε μια πρόταση σύστασης προανακριτικής για τους βουλευτές της ΝΔ για εσχάτη προδοσία επειδή άσκησαν το συνταγματικό τους δικαίωμα.
Έπαιξε με τα δήθεν παράνομα φορτία στο πλαίσιο της εργαλειοποίησης της τραγωδίας των Τεμπών και έφτασε στο σημείο να κατηγορεί τον πρωθυπουργό ως «ενορχηστρωτή της συγκάλυψης» με τα στελέχη του να υιοθετούν από το βήμα της Βουλής θεωρίες συνωμοσίας για… χαμένα βαγόνια.
Στην υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ τα ίδια και χειρότερα, με εμφανή την τάση να γίνει μια ακόμη φορά ουρά της Ζωής Κωνσταντοπούλου, χωρίς να έχει λάβει μέχρι τώρα τα μηνύματα που του στέλνουν οι ψηφοφόροι. Επέλεξε την τοξικότητα και τον λαϊκισμό, την καταστροφολογία και τη μιζέρια.
Αποτέλεσμα; Οκτώ στους δέκα κρίνουν αρνητικά την αντιπολίτευση που ασκεί και μόνο 1 και κάτι θετικά. Και αυτό τα λέει όλα.
