Το αποτέλεσμα των επικείμενων εκλογών, με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής αυτήν τη φορά, θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό ποιος εκ των Αλέξη Τσίπρα και Νίκου Ανδρουλάκη θα εκφράσει τον χώρο της σοσιαλιστικής Αριστεράς, που φάνηκε να διατηρεί έναν υπολογίσιμο αριθμό ψηφοφόρων.
Προφανώς και επί τη βάσει των αποτελεσμάτων με την απλή αναλογική, δεν μπορεί κανείς να μιλάει σοβαρά για ντέρμπι μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για μάχη ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ, που θα κριθεί κυρίως από το προφίλ των ηγετών τους καθώς και από την ικανότητά τους να παρουσιάσουν στο ίδιο κοινό στο οποίο απευθύνονται μια πρόταση που δεν θα θυμίζει τις μαρξιστικές καταβολές τους.
Κι αν αυτό είναι σχετικά εύκολο για τον Νίκο Ανδρουλάκη, λόγω των εντυπώσεων του «παλιού καλού ΠΑΣΟΚ», δεν ισχύει το ίδιο για τον Αλέξη Τσίπρα, αφού η πλεύση προς τη σοσιαλδημοκρατία περνάει από τα καυδιανά δίκρανα της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κάνει πίσω και θα συνεχίσει ιχνηλατώντας τα βήματα του Ανδρέα Παπανδρέου ώστε να συγκρατήσει τους ψηφοφόρους που είχε πάρει από το ΠΑΣΟΚ.
Συνεπώς αναπόφευκτα θα υπάρξει μονομαχία στον πράσινο ήλιο που στο παρελθόν ανήκε ολοκληρωτικά στο ΠΑΣΟΚ: αυτό δείχνουν οι προεκλογικές αψιμαχίες γύρω από τα δικαιώματα «χρήσης» των ιδεών του Ανδρέα. Σε κάθε περίπτωση, προβλέπεται να γίνουμε θεατές ενός «οικογενειακού» καβγά για τα πνευματικά δικαιώματα του σοσιαλιστικού χώρου.
