Η «Τρικυμία» είναι το τελευταίο έργο του Γουίλιαμ Σαίξπηρ -σχετιζόμενο με τα παιχνίδια εξουσίας και τους σφετεριστές της- κι εκεί ακούγεται η φράση: «Η κακοτυχία δημιουργεί περίεργους συντρόφους». Στην παρούσα «τρικυμιώδη» κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα… κακότυχα κόμματα της αντιπολίτευσης αναπτύσσονται… περίεργες συναναστροφές και συγκλίσεις.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, στην προσπάθειά του να διαγράψει ένα κεφάλαιο της ιστορίας του ΠΑΣΟΚ, αυτό του Ευάγγελου Βενιζέλου, ενώνει τη… δυσπιστία (δυστοπία) του για τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη με τις δυσπιστίες (δυσανεξίες) του Σωκράτη Φάμελλου, της Ζωής Κωνσταντοπούλου και του Νίκου Χαρίτση, δηλαδή των πρωταγωνιστών της πρώτης φοράς Αριστερά.
Πρόκειται για τις τρεις παραλλαγές του ΣΥΡΙΖΑ, που μαζί με τη λαϊκίστικη δεξιά του Πάνου Καμμένου -τον οποίο σήμερα αναπληρώνει ο Κυριάκος Βελόπουλος- ουσιαστικά «εξαέρωσαν» το ΠΑΣΟΚ. Δεν ξέρω αν τους προσέξατε, αλλά είναι μια ωραία ατμόσφαιρα που εκμεταλλεύονται πολιτικά ένα τραγικό δυστύχημα. Διότι, αν και διαφωνούν στις λεπτομέρειες ως προς τον χρόνο εκδήλωσης της πρότασης δυσπιστίας, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στο τέλος ο μπροστινός θα γίνει των πισινών γεφύρι.
Ας είμαστε ειλικρινείς: Αν δεχθούμε ότι η κυβέρνηση χρεώνεται ολιγωρία, η αντιπολίτευση σκοπεύει στην επιθετική εξαγορά της τραγωδίας. Η αφίσα που κυκλοφόρησε δείχνει τους «πισινούς»…
