Η προχθεσινή πρόταση του Προέδρου Κασσελάκη, κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής Καταστατικού, για μετονομασία του κόμματος, πρέπει, για να είναι ολοκληρωμένη, να περιλαμβάνει και πρόταση για υιοθέτηση επίσημου ύμνου. Ίσως μάλιστα εκεί, στην μέχρι τώρα απουσία επίσημου κομματικού ύμνου, να εντοπίζεται και η κακοδαιμονία του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ύμνος συγκινεί τα πλήθη των οπαδών (όσων έχουν μείνει) και συνέχει τα στελέχη. Το πρώτο διδάξαν και εμπειρότερο περί αυτά ΚΚΕ, που δανειζόταν πομπώδη, εμβληματικά εμβατήρια του Κόκκινου Στρατού και τα μετέγραφε με ελληνικό στίχο, κάτι παραπάνω ξέρει.
Μία δυνατή επιλογή ύμνου, η καλύτερη κατά την γνώμη του γράφοντος, είναι τραγούδι της, εγνωσμένων συριζαϊκών αισθημάτων, διάσημης αοιδού Άντζυς Σαμίου. Κατάλληλο τέτοιο τραγούδι, να αποτελέσει ύμνο στα χείλη των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ, είναι, με βάση το (βαθύ) νόημα των στίχων του, το «ΜΗ ΦΕΥΓΕΙΣ ΑΠΟΨΕ».
Το τραγούδι βρίθει συμβολισμών που ταιριάζουν απόλυτα στον ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα στην διαχρονία του. Το video clip του τραγουδιού, γυρισμένο νύχτα, στα σκαλοπάτια της Βαλλιανείου Εθνικής Βιβλιοθήκης, αναδεικνύει την (αδιαμφισβήτητη) θηλυκότητα και την (αναντίρρητη) φυσική ομορφιά της αοιδού. Βεβαίως ο Πρόεδρος Στέφανος, φύσει και θέσει, δεν επηρεάζεται από τέτοια. Επειδή όμως η Άντζυ έχει εκφραστεί πολλάκις (και όχι Πολάκης), κατά το πρόσφατο παρελθόν, υποστηρίζοντας τον Πρόεδρο Αλέξη, η χρησιμοποίηση τραγουδιού της ως ύμνο του κόμματος, μπορεί άνετα να σηματοδοτήσει επανασύνδεση των δύο Προέδρων, τέως και νυν, και προγραμματική σύγκλιση και μάλιστα επί τη βάσει των στίχων.
Ήδη ο τίτλος του τραγουδιού «ΜΗ ΦΕΥΓΕΙΣ ΑΠΟΨΕ» μπορεί να εκληφθεί ως διαρκές κάλεσμα ενότητας, μήνυμα ομοψυχίας και σάλπισμα πανστρατιάς, με την προτροπή αποφυγής περαιτέρω αποχωρήσεων και διασπάσεων. Μπορεί, προσωποποιώντας το μήνυμα, να απευθύνεται και σε μεμονωμένα στελέχη, καλώντας τα να παραμείνουν στις τάξεις του κόμματος (από το οποίο ουσιαστικά ποτέ δεν έφυγαν).
Ο στίχος «που άλλα περίμενα και άλλα μου βγήκαν», μπορεί να υποκρύπτει αυτοκριτική για τις δύο κυβερνητικές συνεργασίες με τους ΑΝΕΛ. Μπορεί πάλι, να υποκρύπτει αυτοκριτική για τις, πολιτογραφημένες ως τέτοιες στο πολιτικό λεξιλόγιο, κωλοτούμπες του παρελθόντος, την κωλοτούμπα του τρίτου, σκληρότερου και αχρείαστου, Μνημονίου και την κωλοτούμπα της στροφής 360° (εννοούσε στροφή 180° ο απόφοιτος του Πολυτεχνείου) αμέσως μετά το δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015.
Ο στίχος «που όλα γυρίσανε στο πριν και με βρήκαν» μπορεί επίσης να εκληφθεί ως ένα σαφές άνοιγμα προς την πλευρά του Προέδρου Αλέξη, υπονοώντας ότι το κόμμα, ανεξαρτήτως μαύρων ταμείων και αποφάσεων Ειδικού Δικαστηρίου, θα πορευτεί στα χνάρια του τέως Προέδρου. Βεβαίως, υπάρχουν και σημεία των στίχων που θα μπορούσαν να παρεξηγηθούν. Για παράδειγμα, ο στίχος «μίλα δειλέ» θα μπορούσε, από κακόπιστους παρατηρητές, να εκληφθεί ότι απευθύνεται στον Πρόεδρο Αλέξη, καλώντας τον να πάρει θέση στα τεκταινόμενα, αν δεν τα καθορίζει ο ίδιος.
Επίσης, ο στίχος «απόψε που χάνω» καλό είναι να παραληφθεί καθώς μπορεί να θυμίζει τις πρόσφατες πολλαπλές και συνεχιζόμενες εμβληματικές ήττες, ακόμα και παλαιότερες εποχές, όταν το κόμμα, κινούμενο πέριξ του 3%, περίμενε τις πρώτες πρωινές ώρες για να δει αν μπαίνει στην Βουλή. Σε γενικές όμως γραμμές, το συγκεκριμένο τραγούδι, στο σύνολό του και με βάση τους στίχους του, ενδείκνυται ως ύμνος του ΣΥΡΙΖΑ. Επιπλέον πλεονέκτημα, η επιλογή του μπορεί τελικά να κινητοποιήσει την αοιδό Άντζυ για ενεργότερη συμμετοχή στις κομματικές διεργασίες.
