Από την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην παρουσίαση του βιβλίου του και την προσπάθεια να δώσει τον οδικό χάρτη για τη δημιουργία νέου κόμματος –πέραν των ευτράπελων που σημειώθηκαν με τους επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς– αυτό που μπορεί να βγάλει κάποιος ως συμπέρασμα είναι ότι δεν υπάρχει κάποια σύνδεση με τον χώρο του Κέντρου.
Ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίσθηκε να απευθύνεται στο δικό του κοινό. Αυτό που τον στήριξε και το 2023 δίνοντάς του ένα ποσοστό της τάξης του 17,8%. Η φρασεολογία του, ο τρόπος που επιτέθηκε στην κυβέρνηση και στον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά, τα περί… αυτοοργάνωσης, πατριωτικών φόρων και άλλων τινών αφορούν ένα συγκριμένο κοινό που δείχνει να επιθυμεί ως βάση για το όποιο εγχείρημά του.
Οπότε είναι λογικό και το ερώτημα αν χρειαζόταν να γίνει όλο αυτό που έγινε από την ήττα του 2023 και την παραίτησή του για να φτάσει στο σημείο να απευθύνεται με την ίδια ρητορική σε ένα κοινό που ούτως ή άλλως τον είχε ψηφίσει. Η απάντησή βρίσκεται ενδεχομένως στα θεωρεία του θεάτρου Παλλάς και τους… συντρόφους που φιλοξενήθηκαν σε αυτά, με τον Αλέξη Τσίπρα να επιλέγει να κρατήσει… αποστάσεις από στελέχη που βρέθηκαν δίπλα του την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας αλλά και την περίοδο 2019-2023.
Το ζήτημα όμως είναι άλλο και έχει να κάνει με τις πολιτικές εξελίξεις εφόσον δημιουργήσει και το κόμμα που… περιέγραψε κατά την ομιλία του. Με βάση τα δεδομένα –δηλαδή το περιεχόμενο της ομιλίας και τη ρητορική που δεν διέφερε από αυτή πριν τις εκλογές του 2023– αυτό που μπορεί να διαπιστώσει κάποιος είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε ως αντιπάλους του τα αυτοπροσδιοριζόμενα ως προοδευτικά κόμματα.
Ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά είναι έτοιμος να διαγκωνιστεί με το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη για τη… δεύτερη θέση, τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η καταστροφολογία, ο λαϊκισμός και η διχαστική ρητορική με δόσεις δήθεν ταξικής πάλης –ελίτ, πλουτοκρατίες κ.λπ.– ταυτίζεται με αυτή του επικεφαλής της Χαριλάου Τρικούπη και πλέον αυτό που θα τεθεί ως… δίλημμα είναι ποιος εκφράζει καλύτερα αυτή την πολιτική τακτική.
Γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει το κύμα που τον είχε φέρει στην εξουσία το 2015, ο Αλέξης Τσίπρας κλείνει κάποια κεφάλαια του παρελθόντος –τουλάχιστον έτσι πιστεύει– για να προχωρήσει στο επόμενο βήμα που έχει ως βάση τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις επόμενες εκλογές. Τη θέση που με βάση τις δημοσκοπήσεις διεκδικεί σήμερα ο Νίκος Ανδρουλάκης.
Με απλά λόγια ο αγώνας που θα διεξαχθεί θα είναι για τη δεύτερη θέση μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του Νίκου Ανδρουλάκη. Ο άλλος αγώνας θα αφορά το κατά πόσο θα καταστεί εφικτή η αυτοδυναμία για την κυβερνώσα παράταξη.
Αυτό που θα επιχειρήσει επίσης είναι να πάρει μαζί του ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που είχαν επιστρέψει όταν άρχισε η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και να έχει ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με τα στελέχη που εμφανίζονται, είτε ανοιχτά είτε κεκαλυμμένα, να τάσσονται υπέρ της συνεργασίας με τον ίδιο και το όποιο εγχείρημά του.
Όπως έχει ειπωθεί, το ερώτημα θα είναι αν οι ψηφοφόροι της Αριστεράς θα προτιμήσουν το πρωτότυπο ή το αντίγραφο. Ως προς το Κέντρο, το παιγνίδι είναι χαμένο και για τους δύο.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο».
