Το 2015 ο σοφός και «άχαστος» λαός κατέταξε στην πρώτη εκλογική θέση τον ΣΥΡΙΖΑ και με τους ΑΝΕΛ (κάτι σαν Νίκη και Ελληνική Λύση) σχημάτισε «Εθνοσωτήριο Κυβέρνηση», κάνοντας τον Τσίπρα πρωθυπουργό με δεκανίκι.
Ο συγκυβερνήτης είχε μηνύσει τον συγχωρεμένο Τζένο, τον Κουρτάκη, τα «Παραπολιτικά», τον Πετρουλάκη, το Protagon και γενικά όποιον δημοσιογράφο και μέσο έγραφε κάτι εναντίον του. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν μια κυβέρνηση «προστάτης του Τύπου», διά του τότε κυβερνητικού του εκπροσώπου, Δημήτρη Τζανακόπουλου, διαλαλούσε ότι «σε περίπτωση που ένας πολίτης θεωρεί ότι θίγεται από ένα δημοσίευμα, ο νόμος τού παρέχει τη δυνατότητα να προστατεύσει τον εαυτό του, την τιμή του και την υπόληψή του. Από εκεί και πέρα, το λόγο έχει η αστική Δικαιοσύνη».
Δηλαδή, επί ΣΥΡΙΖΑ, ένας εν ενεργεία υπουργός έχει κάθε δικαίωμα να μηνύσει δημοσιογράφους, χωρίς να μιλάμε για «αγωγές SLAPP». Αν έχουμε κυβέρνηση ΝΔ και κάποιος μηνύσει τους συκοφάντες του, ακόμα κι αν δεν κατέχει αξίωμα τη στιγμή που προσφεύγει στη Δικαιοσύνη, πρόκειται για καραμπινάτο SLAPP!
Περαιτέρω, εάν μια κυβέρνηση «στήσει» ολόκληρη δικογραφία κατά δέκα πολιτικών προσώπων, συκοφαντώντας τους ως μιζαδόρους και λαμόγια, πάλι δεν τρέχει τίποτα εάν αυτή ενδύεται το «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς». Για να μη σχολιάσω ότι εάν σύντροφος υπουργός ωρύεται για απολύσεις δικαστών και αντικατάστασή τους από βολικούς ημετέρους για να «ξεβρομίσει (και) η Δικαιοσύνη», αυτό είναι ριζοσπαστική μεταρρύθμιση και όχι βιασμός των άρθρων 87 και 88 του Συντάγματος. Το «παρεάκι» που τα έκανε όλα αυτά διαλύθηκε, αλλά μυαλό δεν έβαλε.
