Σχολιάζοντας την επέκταση της επιστολικής ψήφου και στις εθνικές εκλογές και την τροπολογία που κατέθεσε επ’ αυτού η υπουργός Εσωτερικών Νίκη Κεραμέως, ο Νάσος Ηλιόπουλος (της Νέας Αριστεράς, πλέον) γράφει στο Twitter/Χ: «Η Κεραμέως μόλις κατέθεσε τροπολογία για την επιστολική ψήφο και στις εθνικές εκλογές. Η ΝΔ θεωρεί ότι μπορεί να αλλάζει την εκλογική νομοθεσία με κόλπα. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ οφείλουν τώρα να αποσύρουν την συναίνεσή τους στο νομοσχέδιο».
Ομολογώ πως δεν κατανοώ τι σημαίνει «να αλλάζει τη νομοθεσία με κόλπα». Φαντάζομαι ότι μόνο το μυαλό ενός γνήσιου αριστερού μπορεί να το επεξεργαστεί και να το καταλάβει – οι λοιποί κωλυόμεθα. Πάντως, η αρμόδια υπουργός κατέθεσε αρμοδίως στη Βουλή νομοθετική πρόταση για αλλαγή της εκλογικής νομοθεσίας 3,5 χρόνια πριν τις εκλογές. Είχε το δικαίωμα; Βεβαίως. Εχει το δικαίωμα η Βουλή να υπερψηφίσει ή να απορρίψει την τροπολογία; Βεβαίως. Πού είναι τα κόλπα;
Μασκαρέματα
Στην πολιτική και την οικονομία «το χωριό του Ποτέμκιν» είναι μια κατασκευή (κυριολεκτική ή μεταφορική) που έχει σκοπό να προσφέρει μια εξωτερική πρόσοψη σε μια κατάσταση ώστε να την ωραιοποιήσει και να κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι η κατάσταση αυτή είναι καλύτερη απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα.
Ο όρος προέρχεται από ένα τεχνητό χωριό που κατασκευάστηκε από τον Γκριγκόρι Ποτέμκιν, πρώην εραστή της αυτοκράτειρας Αικατερίνης Β΄, αποκλειστικά για να εντυπωσιάσει την ίδια κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της στην Κριμαία το 1787. Οι κατασκευές θα αποσυναρμολογούνταν αφού περνούσε και θα επανασυναρμολογούνταν μακρύτερα κατά μήκος της διαδρομής της, για να τις βλέπει η Αυτοκράτειρα ξανά και ξανά. Στο ίδιο τεχνητό χωριό του Ποτέμκιν φαίνεται να «ζουν» τα δύο μεγάλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ανίκανα να διαχειριστούν την οποιαδήποτε κατάσταση, «μασκαρεύουν» την πραγματικότητα, θεωρώντας –όπως ο Ποτέμκιν– ότι μπορούν να κοροϊδέψουν τους πάντες.
