Παρατηρώντας το πολιτικό κλίμα και παρακολουθώντας τις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών, νομίζει κανείς ότι είναι σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα από τότε που ο χρόνος σταμάτησε στο Καστελόριζο. Βλέποντας το πάθος με το οποίο αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση ο Στέφανος Κασσελάκης και την εμπάθεια του Νίκου Ανδρουλάκη, εν προκειμένω τα κόμματα που σήμερα εκπροσωπούν και τότε διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο στον δρόμο προς την Ιθάκη, όπως είχε χαρτογραφήσει την Οδύσσεια της χρεοκοπίας ο Γιώργος Παπανδρέου με φόντο τις «άνω και κάτω πλατείες» των λαϊκιστών του ΣΥΡΙΖΑ, τα λόγια του Γιώργου Σεφέρη ηχούν ως σήμα κινδύνου: «Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον».
Δεκατέσσερα χρόνια μετά από εκείνο το... Καστελόριζο blues της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με το ΔΝΤ, και αφού είχε προηγηθεί η συστηματική υπονόμευση της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή και η πτώση της, οι σοσιαλιστές άνοιγαν τον δρόμο στους αριστεριστές και τους εθνολαϊκιστές. Τηρουμένων των αναλογιών, γιατί σήμερα η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει θωρακίσει την οικονομία και έχει ανακτήσει την εμπιστοσύνη των αγορών, οι αρχηγοί του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ αντιγράφουν τις πρακτικές των προκατόχων τους. Σαν ξεκούρδιστες κιθάρες...
