Στην… ακρίβεια και στα προβλήματα που δημιουργούνται εξαιτίας της στηρίζουν Στέφανος Κασσελάκης και Νίκος Ανδρουλάκης τις τελευταίες τους ελπίδες για μια, έστω, δημοσκοπική ανάκαμψη στον δρόμο για τις ευρωεκλογές. Ο καθένας, για τον εαυτό του βέβαια, αγωνίζεται ώστε να υπάρξουν… αντιδράσεις από τους πολίτες και να καρπωθεί τη χαλαρή ψήφο ή την ψήφο που αποτελεί συνήθως μήνυμα προς την εκάστοτε κυβέρνηση.
Παρότι επιχειρήθηκε και προεκλογικά να πεισθούν οι πολίτες πως η ακρίβεια είναι «ακρίβεια Μητσοτάκη» και όχι αποτέλεσμα των διεθνών κρίσεων και κυρίως της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, παρότι αυτό το επιχείρημα έπεσε στο κενό –όπως έδειξαν και τα αποτελέσματα– οι δύο αρχηγοί επανέρχονται.
Επί της ουσίας και οι δύο «πατούν» πάνω στα βήματα του Αλέξη Τσίπρα. Καταστροφολογία και λαϊκισμός τα κυρίαρχα στοιχεία των τακτικών τους. Και ναι μεν δηλώνουν αντίθετοι και διαγωνίζονται μεταξύ τους, εν τούτοις οι τακτικές είναι ταυτόσημες με ελάχιστες παρεκκλίσεις.
Στον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη επικρατεί η τακτική Πολάκη. Διαρκής επίθεση σε έναν αόρατο εχθρό και μια προσπάθεια να αποκτήσουν οι «ανεμόμυλοι» του «δονκιχωτισμού» την εικόνα του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ουδείς γνωρίζει ποια είναι η στόχευση. Φωνές χωρίς νόημα, δηλώσεις και συνεντεύξεις που είτε αλληλοαναιρούνται είτε προκαλούν βέρτιγκο στα στελέχη της Κουμουνδούρου, αφού απέχουν από τη λογική του κόμματος, όπως αυτή «γαλουχήθηκε» τα χρόνια της μεγάλης… αγανάκτησης και των νταουλιών που θα χτυπούσαν για να χορεύουν οι αγορές.
Στο ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη πάλι η τακτική θυμίζει ολίγη από… Κώστα Λαλιώτη. Το «σκληρό ροκ» του πάλαι ποτέ «θείου βρέφους», που συνεχίζει να κινείται στη Χαριλάου Τρικούπη, φαίνεται πως κερδίζει έδαφος, παρά το γεγονός πως οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν στασιμότητα. Κυρίως καταγράφουν αδυναμία προσέλκυσης ψηφοφόρων από τον ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που η στάση της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ καθίσταται αποτρεπτική για τους ψηφοφόρους του κέντρου.
Η αναζήτηση μιας νέας τάσης αγανακτισμένων διήρκεσε όλη την πρώτη τετραετία Μητσοτάκη. Ουδείς όμως επείσθη από τον Αλέξη Τσίπρα. Ούτε και από τον Νίκο Ανδρουλάκη, που φάνηκε να σηκώνει τους τόνους πριν από τις πρόσφατες εθνικές εκλογές αλλά και κατά το διάστημα μεταξύ των δύο αναμετρήσεων.
Το ερώτημα είναι γιατί το κάνουν; Η απάντηση ίσως είναι απλή: Αυτό μπορούν, αυτό κάνουν…
