Στην παραδοχή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποτίμησε βαθιά τον Κυριάκο Μητσοτάκη προχώρησε ο Θανάσης Καρτερός με άρθρο του στην «Αυγή», αποφεύγοντας ωστόσο να προχωρήσει σε αυτοκριτική, ως ένας εκ των στενών συνεργατών του Αλέξη Τσίπρα που θεώρησαν εύκολο αντίπαλο τον πρωθυπουργό όταν ανέλαβε πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.
Οι εξελίξεις, βεβαίως, δεν τον δικαίωσαν, καθώς ο Αλέξης Τσίπρας καταγράφει στον πολιτικό του βίο απανωτές εκλογικές ήττες από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά και απαξίωση από το σύνολο της κοινωνίας που γύρισε την πλάτη τόσο στον ίδιον όσο και στο κόμμα του.
«Κάποια στιγμή πρέπει στον ΣΥΡΙΖΑ να παραδεχτούν ότι υποτίμησαν τον Μητσοτάκη», γράφει συγκεκριμένα ο Θανάσης Καρτερός στο άρθρο του στην κομματική εφημερίδα, ενώ παραδέχεται την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να αντιπαρατεθεί απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη. «Από τη στιγμή μάλιστα που ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε, ή τον κατάφεραν, να εμφανιστεί άνω-κάτω ακόμα και σε αυτό το λυμένο από χρόνια για την Αριστερά ζήτημα, το κέρδος του Μητσοτάκη γίνεται ακόμα μεγαλύτερο», σημειώνει.
Το άρθρο του Θανάση Καρτερού στην «Αυγή»
Το άρθρο του Θανάση Καρτερού στην «Αυγή» έχει ως εξής: «Κάποια στιγμή πρέπει στον ΣΥΡΙΖΑ να παραδεχτούν ότι υποτίμησαν τον Μητσοτάκη. Όχι ως απόφοιτο του Κολάμπια ή ως πολιτικό με όραμα και αρχές, ούτε βέβαια ως ιδιαίτερα ευφυή. Αλλά ως πολιτικό από τζάκι, με κληρονομημένη, επεξεργασμένη και συστηματικά καλλιεργημένη την ικανότητα να εξαπατά, να παίζει εν ου παικτοίς με μόνο στόχο το δικό του όφελος. Εξοπλισμένο εν ολίγοις με έναν κυνισμό, που στη στρεβλή Δημοκρατία μας του προσδίνει την ικανότητα να βγάζει το μαύρο άσπρο, να εκμεταλλεύεται χωρίς επιζήμιους δισταγμούς καταστάσεις και ανθρώπους, να περνάει κάθε φορά «το δικό του». Με δεδομένο, φυσικά, το προνόμιο της διαπλοκής και τις τεχνικές της εξαγοράς.
Ο νόμος για τον γάμο των ομοφύλων είναι ένα κλασικό παράδειγμα. Αφού ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει στο ρηξικέλευθο για τα ελληνικά μέτρα μέτρο, ενθάρρυνε με την προτροπή της αποχής όλα τα λουλούδια να ανθίσουν. Έδωσε χώρο στον ακραίο δεξιό συντηρητισμό, που εδρεύει στο κόμμα του, να εκδηλωθεί πανηγυρικά, υπέρ πατρίδας, θρησκείας και οικογένειας. Μια στρατιά από βουλευτές και υπουργούς του έχουν πιάσει το εθνικό μετερίζι. Κι έτσι, ο ίδιος μεν λάμπει ως εκσυγχρονιστής, που αγνοεί το κόστος. Το δε κόστος αποσβένουν οι ταγοί της «κανονικής» οικογένειας στο κόμμα, που προορίζονται να συγκρατήσουν τους ταγούς της «κανονικής» οικογένειας στην κοινωνία.
Την ίδια στιγμή «ξεπλένει» κάπως το όνομά του στην Ευρώπη, όπου έχει γίνει μαύρο πρόβατο με τις υποκλοπές, το χάλι της ενημέρωσης, την καταρράκωση του Κράτους Δικαίου. Κι έτσι υπολογίζει το παιγνιδάκι του στην πλάτη ουκ ολίγων ανθρώπων, αλλά και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να αποδειχτεί κερδοφόρο. Από τη στιγμή μάλιστα που ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε, ή τον κατάφεραν, να εμφανιστεί άνω-κάτω ακόμα και σε αυτό το λυμένο από χρόνια για την Αριστερά ζήτημα, το κέρδος του Μητσοτάκη γίνεται ακόμα μεγαλύτερο. Δεν είναι και λίγο εκείνος να παίζει τις κουμπάρες με ένα ευαίσθητο θέμα και στον ΣΥΡΙΖΑ να παίζουν το κυνήγι ορατών και αοράτων προς τέρψη της Δεξιάς.
Διδακτικά όλα αυτά, έτσι δεν είναι; Δεν αρκεί να έχει κανείς καλές προθέσεις και θέσεις στην πολιτική αντιπαράθεση. Πρέπει να μην ξεχνά ούτε στιγμή τον αντίπαλο. Που έχει το πλεονέκτημα ότι είναι αδίστακτος».
