Τα ελληνικά (τηλεοπτικά) μέσα αναμένεται σήμερα να συνδεθούν με την Ουάσιγκτον και το Καπιτώλιο. Αυτήν τη φορά οι «οπαδοί» του Τραμπ δεν θα μπουν διά της βίας, γιατί ο άνθρωπος που τους είχε… καλέσει τότε να εισβάλλουν, σήμερα ορκίζεται εκ νέου πρόεδρος των ΗΠΑ.
Μπορώ να καταλάβω πώς θα νιώθει ο τηλεθεατής παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα στην καρδιά του καπιταλισμού και της μεγαλύτερης δυτικής δημοκρατίας. Αλλά θέλω να υπενθυμίσω ότι εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να ασκείται με βάση τα συναισθήματα, τις συμπάθειες ή τις αντιπάθειες. Η εξωτερική πολιτική πρέπει να γίνεται με βάση τα συμφέροντα του έθνους και μόνο.
Αυτά τα γράφω διότι από σήμερα ο κόσμος μας αλλάζει και ο χορός των τεράτων θα γίνεται μπροστά στη σκηνή. Γι’ αυτό και οι πολιτικές και οι στρατηγικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη πρέπει να είναι επικεντρωμένες στο πώς η Ελλάδα θα διατηρήσει τα όσα πέτυχε με πρόεδρο των ΗΠΑ τον Μπάιντεν.
Και αυτό το γνωρίζουν τόσο ο Γιώργος Γεραπετρίτης όσο και η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου και ο Τάσος Χατζηβασιλείου.
Πέρα, λοιπόν, από τις φωνές και τους ψιθύρους για τον νέο πλανητάρχη –και δικαίως– υπάρχει ο ρεαλισμός και η σκληρή πραγματικότητα.
Σε αυτήν την επικίνδυνη και περίεργη εποχή, η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ούτε θεατής ούτε κρυπτόμενη. Μπορεί συναισθηματικά να σκεπτόμαστε ό,τι θέλουμε για τον Τραμπ, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι όσον αφορά τη σχέση με τις ΗΠΑ και τον νέο πρόεδρο, πρέπει να κινηθούμε με βάση τα εθνικά μας θέματα και τις οικονομικές μας σχέσεις και δυνατότητες.
Και αυτό χρειάζεται σχέδιο, εναλλακτικές και γνώση της ψυχολογίας Τραμπ. Τα άλλα είναι για τα κανάλια και την ψυχοθεραπεία που κάνουμε ως δυτικός κόσμος. Δεν είναι ώρα να γκρεμίσουμε ό,τι με δυσκολία χτίσαμε και να αφήσουμε την Αγκυρα –και όχι μόνο– να κάνουν παιχνίδια ερήμην μας. Καλημέρα σας…
