Ως δημοσιογράφος που δεν έκρυψε τις κεντρώες φιλελεύθερες πολιτικές και ιδεολογικές απόψεις του κάνοντας επάγγελμα την «αντικειμενικότητα», όπως οι περισσότεροι που την προσαρμόζουν ανάλογα με το Μέσο που εργάζονται και τον ιδιοκτήτη που τους πληρώνει, οφείλω μια απάντηση σε όσους έπιασαν δουλειά προκειμένου να υποβαθμίσουν και εν τέλει να απαξιώσουν την ένταξη του Ανδρέα Λοβέρδου στη μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη της Νέας Δημοκρατίας.
Κατ’ αρχάς, είναι προφανές ότι τους ενοχλεί το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη, χωρίς να χάσει την πολιτική της ταυτότητα και τον ρόλο της στη μετεξέλιξη του πολιτικού χάρτη της Ελλάδας, ανανεώνεται συνεχώς ενώ όλοι οι άλλοι έχουν παραμείνει στη σφαίρα του αδιάφορου εξαιτίας των στερεοτύπων που τους κρατούν πίσω και κάτω.
Το να αντιδρά το παλιό, όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και τα απολιθώματα της Αριστεράς στη δυναμική των κινήσεων που γίνονται με πρωτοβουλία του Κυριάκου Μητσοτάκη, πέραν της πρόθεσης να επισημάνει την παρουσία του (είμαστε κι εμείς εδώ, μη μας ξεχνάτε), είναι παντελώς αδιάφορο. Το να αντιδρά όμως το αναπαλαιωμένο, όπως είναι το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη, έχει ενδιαφέρον ακριβώς για τους λόγους εκείνους που ο πρόεδρός του το έχει καταστήσει αδιάφορο ακόμα και στα στελέχη του.
Και οι λόγοι είναι ο λόγος και η εκφορά του από τον ίδιο που νομίζει ότι απευθυνόμενος με τα ίδια κλισέ, τα ίδια συνθήματα και την ίδια ρητορική ενός κόμματος που πέθανε μαζί με τον ηγέτη του θα συνεγείρει τις κοιμώμενες σοσιαλιστικές συνειδήσεις των «παιδιών της αλλαγής». Τώρα τους φταίει ο Ανδρέας Λοβέρδος, πριν ο Γιώργος Φλωρίδης, πιο πριν ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο Κυριάκος Πιερρακάκης και πάει λέγοντας.
Εκείνο, όμως, που δεν λένε είναι ότι η Νέα Δημοκρατία «αντέχει» και όλες αυτές τις προσωπικότητες που δεν άντεξε το δήθεν κεντροαριστερό ΠΑΣΟΚ. Και ασφαλώς δεν θα μπορούσε να τους αντέξει γιατί η διαφορά με τη Νέα Δημοκρατία είναι ότι η παράταξη που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δημιουργήθηκε προκειμένου να στεγάσει όλους τους κεντρώους και τους φιλελεύθερους δεξιούς με έναν και μόνο στόχο: την πρόοδο της Ελλάδας και την επιστροφή της στην Ευρώπη σε εξέχουσα θέση, και μέσω αυτής στην ευημερία του ελληνικού λαού.
Κλείνοντας αυτό εκεί που ξεκίνησα: Το Κέντρο δεν είναι επάγγελμα. Είναι θέση με αρχές και αξίες που στη συνείδηση του κόσμου είναι συνδεδεμένο με τον πατριωτισμό και τον φιλελευθερισμό. Το Κέντρο είναι ένα μεγάλο χωνευτήρι ιδεών και η αφετηρία από την οποία ξεκινούν όλες οι μεγάλες αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις. Και αυτό σήμερα αξιοποιεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης μέσα από τη Νέα Δημοκρατία, το μόνο κόμμα στην Ελλάδα που είναι από το DNA της δεκτικό σ’ αυτές, ώστε η Ελλάδα να γίνει πάλι άξια της ιστορίας της και του πολιτισμού της.
Όσο γι’ αυτούς που κρύβονται, επαναλαμβάνω, πίσω από την «αντικειμενικότητα» ώστε να περάσουν τα αριστερά τους αφηγήματα, καλά θα κάνουν να συνηθίσουν στο περιθώριο.
Σε ό,τι με αφορά, δεν είμαι τέτοιος… αντικειμενικός. Είμαι κεντρώος που κοιτάει δεξιά γιατί εκεί πιστεύω βρίσκεται ο δρόμος για την πρόοδο και την ανάπτυξη.
