Μια πρώτη αποτίμηση στον απόηχο της ομιλίας του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ καθώς και των απαντήσεων στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης όρισε την ατζέντα των κυβερνητικών πρωτοβουλιών μέχρι τις εκλογές του 2027 δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την τρίτη φορά Κεντροδεξιά.
Οπως είχαμε προβλέψει, δεν μπήκε στη «λογική» της ΔΕΘ. Δεν συμμετείχε εν ολίγοις στον «φεστιβαλικό» χαρακτήρα της διοργάνωσης, όπου είθισται οι διαγωνιζόμενοι σε υποσχέσεις πολιτικοί αρχηγοί να τάζουν λαγούς με πετραχήλια.
Αντιθέτως, όσα εξήγγειλε είχαν πρόγευση μιας ριζοσπαστικής φορολογικής μεταρρύθμισης με ορόσημο την Ελλάδα του 2030, αλλά συγχρόνως έβαλε και το πολιτικό πλαίσιο εντός του οποίου η Κεντροδεξιά θα κινηθεί στρατηγικά για την επίτευξη του στόχου «Δύο συν τέσσερα».
Το εάν θα τα καταφέρει θα εξαρτηθεί πρωτίστως από τον ίδιο και από τα γεγονότα.
Και αυτό δεν αφορά τόσο τους πολιτικούς του αντιπάλους, που εμφανώς δεν διαθέτουν αξιόπιστες προτάσεις ώστε να εκφράσουν ένα εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης, αλλά τον άμεσο επαναπροσδιορισμό των κανόνων του παιχνιδιού –αυτό το «παιχνίδι» το γνωρίζει είπε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ– με τους «χρυσούς χορηγούς» όσων δεν αντέχουν στη σκέψη ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ηγηθεί της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του 2027.
