Η Πρωτομαγιά του τραμπούκου

Τιμάμε την Πρωτομαγιά με στειλιάρια: Ο αριστερόστροφος φασισμός της εποχής μας

" "

Την Πρωτομαγιά, ημέρα-σύμβολο του εργατικού αγώνα, την τιμά κάθε χρόνο μια ιδιαίτερη κατηγορία «αγωνιστών»: αυτοί που στήνουν μικρόφωνα για την ελευθερία, αλλά τα σπάνε όταν ακουστεί κάτι που δεν τους αρέσει. Αυτοί που μιλούν για δικαιώματα, αλλά όχι για το δικό σου δικαίωμα στη διαφωνία. Είναι οι υπερασπιστές της Δημοκρατίας με μαύρες κουκούλες και οπλοστάσιο «επαναστατικής καθαρότητας».

Περίσταση πρώτη: ΙΑΝΟΣ

Σε μια εκδήλωση για την πολιτική εργαλειοποίηση των Τεμπών, κάποιοι αποφάσισαν πως δεν τους άρεσε το πάνελ. Πιθανώς γιατί δεν περιλάμβανε αρκετές φωνές που να φωνάζουν «δολοφόνοι». Μπούκαραν, φώναξαν, τραμπούκισαν. Ο λόγος τους, λένε, είναι επαναστατικός. Ο δικός σου λόγος, αν διαφωνεί, είναι φασιστικός. Η Δημοκρατία τους είναι επιλογής: επιλέγουν αυτοί ποιος δικαιούται να τη βιώνει.

Περίσταση δεύτερη: Στέκι Φυσικού – ΑΠΘ

Ένας πανεπιστημιακός χώρος επί δεκαετίες κατειλημμένος από ομάδες που αυτοπροσδιορίζονται ως «χώροι ζύμωσης» – και όχι ως αποθήκες αντικειμένων ή ιδεών – εκκενώνεται. Η απάντηση; Ανακατάληψη, επεισόδια, χημικά, πετροπόλεμος. Γιατί πώς τολμά το πανεπιστήμιο να παραδοθεί στους φοιτητές που δεν ανήκουν στις «επαναστατικές δυνάμεις»; Στην τελική, αν δεν σέβεσαι την κατάληψη, δεν σέβεσαι την ιστορία (τους). Και η βία τους είναι πάντα «άμυνα».

Περίσταση τρίτη: Νομική – Μάζης

Καθηγητές, πανεπιστημιακοί, διπλωμάτες μαζεύονται να μιλήσουν. Αλλά πώς τολμούν; Ο Ιωάννης Μάζης, «φιλελεύθερος εθνικιστής» κατά τη δική τους ορολογία, δεν έχει θέση στο πανεπιστήμιο της αντιφασιστικής καθαρότητας. Εισβολή, κραυγές, χάος. Κανείς δεν θα μιλήσει αν δεν πάρει άδεια από τη συντονιστική επιτροπή της πολιτικά ορθής μήτρας. Το πανεπιστήμιο είναι χώρος ελευθερίας – αλλά όχι για όλους.

Ο αριστερόστροφος φασισμός έχει πρόγραμμα

Γιορτάζει Πρωτομαγιά, αλλά δεν αντέχει άλλες φωνές. Μιλά για ελευθερία, αλλά επιβάλλει φίμωση. Μιλά για αγώνα, αλλά ασκεί έλεγχο. Δεν διαφέρει στην ουσία από την ακροδεξιά που υποτίθεται πως πολεμά. Απλώς φοράει διαφορετικό χρώμα και πουλάει περισσότερη επανάσταση ανά κιλό.

Κι ενώ κάποιοι θυμούνται την Πρωτομαγιά ως σύμβολο του δικαιώματος στην αξιοπρέπεια, ο νέος φασισμός την έχει μετατρέψει σε καρικατούρα ιδεολογικής καθαρότητας.

Αν δεν τους μοιάζεις, αν δεν φωνάζεις τα ίδια συνθήματα, αν δεν μισείς τους ίδιους «εχθρούς», τότε δεν είσαι απλώς αντίπαλος: είσαι στόχος.

Κι έτσι τιμάται η εργατική Πρωτομαγιά του 2025. Με απαγορεύσεις, τραμπουκισμούς και το μονοπώλιο της αγανάκτησης. Στο όνομα, πάντα, της ελευθερίας.