Με άρθρο της στο Politico (Greece - the country that lets people escape justice / Ελλάδα – η χώρα που αφήνει ανθρώπους να ξεφεύγουν από τη Δικαιοσύνη), η δημοσιογράφος Νεκταρία Σταμούλη καταπιάνεται με το ζήτημα της απόδοσης δικαιοσύνης σε μια σειρά από υποθέσεις που απασχολούν τη δημοσιότητα και χάριν αυτής βαφτίζονται «σκάνδαλα». Η δημοσιογράφος επισημαίνει ότι «η Ελλάδα έχει βιώσει μια σειρά από σκάνδαλα που, αν και όλα είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, εντούτοις δημιουργούν την αίσθηση ότι η Δικαιοσύνη καταρρέει και ότι αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία δεν θέλουν να τη διορθώσουν ή, ακόμα χειρότερα, είναι ένοχοι».
Γράφει ο Ειδικός Συνεργάτης
Προς επίρρωση της άποψή της, η δημοσιογράφος επισημαίνει τρεις υποθέσεις «που έχουν δοκιμάσει την πίστη της χώρας στις δικαστικές δομές της τα τελευταία δύο χρόνια. Δύο από αυτές σχετίζονται με καταστροφές: ένα σιδηροδρομικό δυστύχημα τον Φεβρουάριο του 2023 στο οποίο σκοτώθηκαν 57 και ένα ναυάγιο στα ανοιχτά των ακτών της Πελοποννήσου της Ελλάδας το περασμένο καλοκαίρι που άφησε εκατοντάδες Ασιάτες και Αφρικανούς μετανάστες που θεωρείται ότι πνίγηκαν. Η άλλη υπόθεση είναι ένα εκτεταμένο σκάνδαλο spyware που έχει εμπλακεί στην κυβέρνηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Την περασμένη εβδομάδα, εισαγγελέας του Ανωτάτου Δικαστηρίου απάλλαξε τους πολιτικούς, την αστυνομία και τις υπηρεσίες πληροφοριών της χώρας από αδικήματα [...] ο χειρισμός τους εγείρει ανησυχητικά ερωτήματα. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, σύλλογοι θυμάτων και οι ανεξάρτητοι ερευνητές μιλούν για συγκάλυψη και ισχυρίζονται ότι οι κρίσιμοι μάρτυρες δεν κατέθεσαν, έγγραφα αγνοήθηκαν και τα θύματα παραγκωνίστηκαν».
Αντιπολιτευτικός λόγος
Στη συνέχεια, η δημοσιογράφος αναφέρεται αναλυτικά σε κάθε μια από τις τρεις περιπτώσεις, επιχειρώντας να αναδείξει ολιγωρία και παραλείψεις της Δικαιοσύνης, γεγονότα που η ίδια συνδέει άρρηκτα με κυβερνητικές ευθύνες –αγνοώντας ή αποσιωπώντας ότι η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη εξουσία τόσο από την εκτελεστική εξουσία (κυβέρνηση) όσο και από τη νομοθετική διαδικασία (Βουλή).
Η Νεκταρία Σταμούλη, όπως κάθε δημοσιογράφος, έχει το απεριόριστο δικαίωμα, ασκώντας το λειτούργημά του, να κάνει κριτική στην εξουσία – όποια μορφή κι αν παίρνει αυτή (νομοθετική, εκτελεστική ή δικαστική). Αλλωστε, και η κριτική κρίνεται. Ιδίως η κριτική που δημοσιεύεται σε ένα διεθνές μέσο. Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι κατά πόσον ο δημοσιογράφος ασκεί κριτική στην εξουσία, αλλά κατά πόσον η κριτική αυτή είναι όντως κριτική και όχι «αντιπολίτευση». Και μάλιστα «αντιπολίτευση» που βλάπτει τη χώρα. Διότι από το 2019 (όλως τυχαίως με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η Ελλάδα μεγαλουργούσε) που η Νέα Δημοκρατία ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, η δημοσιογράφος επιδίδεται σε έναν αγώνα αντιπολιτευτικού λόγου μέσα από τα άρθρα της. Οχι ενάντια στην κυβέρνηση, αλλά απέναντι στη χώρα – και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο.
Και κάθε φορά παρατηρείται η εξής σύμπτωση: η Νεκταρία Σταμούλη γράφει ένα άρθρο, το άρθρο δημοσιεύεται σε ένα διεθνές έντυπο, αμέσως μετά γίνεται «φέιγ βολάν» στον ημεδαπό αντιπολιτευόμενο Τύπο και στη συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ «ζητεί εξηγήσεις» από την κυβέρνηση για τα όσα γράφει «ο διεθνής Τύπος». Η αρθρογραφία αυτής της μορφής είναι από χρόνια γνωστή ως «εισαγωγές-εξαγωγές». Ενα κόμμα επινοεί μια κατάσταση, ένα άρθρο γράφεται και δημοσιεύεται σε διεθνές έντυπο, ημεδαπά έντυπα το αναπαράγουν ως τζουκ μποξ και το ίδιο κόμμα ζητεί εξηγήσεις από την κυβέρνηση. Στο παρελθόν, το σύστημα αυτό το είχε εξηγήσει τέλεια και ο Κώστας Αρβανίτης στις 14 Αυγούστου 2022 μιλώντας σε κομματική εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ.
Οπως είχε σημειώσει παλαιότερα η Ενωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου, με αφορμή άλλο άρθρο της ιδίας δημοσιογράφου, «η Νεκταρία Σταμουλη, σεβόμενη τη δημοσιογραφική δεοντολογία, δεν υπήρξε ποτέ μέλος κάποιου κόμματος, ούτε εργάστηκε ποτέ σε κυβερνητικά γραφεία». Αυτό είναι αληθές. Δεν προσάπτει κανείς κομματική ιδιότητα στη Νεκταρία Σταμούλη. Ωστόσο, παραμονές των εκλογών του 2019 (συγκεκριμένα με ΦΕΚ της 04.06.2024), η διορίστηκε με σύμβαση αορίστου χρόνου στο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων (ΑΠΕ). Παρότι γενικώς οι προσλήψεις σε προεκλογική περίοδο απαγορεύονται, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φρόντισε και είχε περάσει φωτογραφική εξαίρεση ώστε να ολοκληρωθεί ακώλυτα η διαδικασία, η οποία σημειωτέον είχε εξαιρεθεί και από το ΑΣΕΠ.
Τίποτα δεν γράφτηκε...
Κάποιος δημοσιογράφος, εμφορούμενος από την ίδια δεοντολογία με την Νεκταρία Σταμούλη, θα μπορούσε να γράψει μακροσκελές άρθρο για το πόσο «έχουν διαβρωθεί οι θεσμοί στην Ελλάδα», για την «επέλαση του πελατειακού κράτους» και την «ασυδοσία των κυβερνώντων να τακτοποιήσουν τα δικά τους παιδιά ακόμα και στο παραπέντε των εκλογών». Τίποτα από όλα αυτά δεν γράφτηκε, ωστόσο. Ισως δεν βρέθηκε δημοσιογράφος με την ευθιξία της Νεκταρίας Σταμούλη.
Το πρόβλημα δεν είναι η Νεκταρία Σταμούλη αυτή καθαυτήν. Είναι η τακτική. Μια τακτική που δεν ορρωδεί προ ουδενός. Ούτε και προ του κύρους της χώρας μας. Οι δε συνεχείς απόπειρες δυσφήμησης της Ελλάδας και η προσπάθεια να εμφανιστούν οι θεσμοί του δημοκρατικού πολιτεύματος σε πλήρη διάβρωση έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις ετήσιες εκθέσεις της Κομισιόν για το κράτος δικαίου, συντάσσονται και ευθυγραμμίζονται όμως με όλα εκείνα τα συμφέροντα που επιθυμούν να εμφανίσουν τη χώρα μας τρικοσμική μπανανία ανελεύθερων καθεστώτων. Και αυτό δεν είναι απλώς απαράδεκτο. Είναι κατακριτέο...
