Με αφορμή την παρουσίαση του πολιτικού μυθιστορήματος του Αλέξη Τσίπρα αφενός, αλλά και την πρεμούρα του Νίκου Ανδρουλάκη να εμφανίζεται ως συνθέτης και ενορχηστρωτής της κεντροαριστερής ορχήστρας των χρωμάτων αφετέρου, δημιουργείται η εντύπωση ότι το μέλλον της Ελλάδας είναι συνυφασμένο με την επιβίωση των κομμάτων που συνθέτουν τη φερόμενη ως προοδευτική-δημοκρατική παράταξη.
Εάν και πόσο είναι προοδευτική και δημοκρατική, αποτυπώνεται στις 700 σελίδες της «Ιθάκης», στο καφεδάκι που δεν θα έπινε στο Σύνταγμα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, στην αμετροέπεια του «υπηρεσιακού» προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, στις απρέπειες της «καπετάνισσας» της Πλεύσης Ελευθερίας και στα φληναφήματα του επικεφαλής της κατ’ ευφημισμόν Νέας Αριστεράς. Όλοι αυτοί ατύπως συγκροτούν το αντικυβερνητικό μέτωπο στο οποίο φιλοδοξεί να δώσει μορφή κυβερνητικού σχήματος ο Νίκος Ανδρουλάκης, εφόσον κερδίσει τις εκλογές με μια ψήφο.
Προς το παρόν, και έως ότου βρεθεί αυτή η μία ψήφος στις εκλογές του 2027, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να συνηθίσει στην ιδέα ότι σύντομα το «άλλο» ΠΑΣΟΚ, που ετοιμάζει ο Αλέξης Τσίπρας, θα διεκδικήσει ολόκληρη ή κατά το ήμισυ πρωτιά με μία ψήφο. Το πιθανότερο, πάντως, είναι η μάχη να δοθεί για τη δεύτερη θέση με μία ψήφο.
