Αλέξης Τσίπρας: Η προσωποποίηση του λαϊκισμού, ο πολιτικός που αναρριχήθηκε στην εξουσία με το ψέμα και τις κάλπικες υποσχέσεις. Ο δήθεν πολέμιος του μνημονίου, που από τη μία υποσχόταν ότι θα το καταργήσει με έναν νόμο και σε ένα άρθρο και από την άλλη, με τον «κόφτη» Κατρούγκαλου που του επέβαλαν οι δανειστές, έβαλε «ταφόπλακα» σε μισθωτούς και συνταξιούχους και οδήγησε δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε λουκέτα.
Η αδιέξοδη και τραγικά αποτυχημένη πολιτική ήταν εκείνη που τον ανάγκασε σε παραίτηση, αποχωρώντας με το κεφάλι σκυμμένο. Ο ίδιος πολιτικός που ομολόγησε την αποτυχία του και φτωχοποίησε την ελληνική κοινωνία στο... όνομα της δήθεν φιλεργατικής Αριστεράς επιθυμεί, σύμφωνα με τις πληροφορίες που συνεχίζουν να επιμένουν, να κάνει comeback στην πολιτική με την ίδρυση κόμματος και ενώ τα διάφορα παράκεντρα εξουσίας (εκείνα που κάποτε ο Κώστας Καραμανλής είχε ονομάσει «νταβατζήδες») να επιχειρούν να τον πλασάρουν στην κοινωνία ως τον μεσσία, που στο πρόσωπό του θα συνενωθούν οι προοδευτικές δυνάμεις και όλοι μαζί θα σώσουν τη χώρα. Την ίδια χώρα που ο ίδιος κάποτε τη βούλιαξε.
Αυτός ο δήθεν μεσαίας της πολιτικής –με τη μαύρη βίβλο της κυβερνητικής του θητείας να τον ακολουθεί πάντα και τον ελληνικό λαό να πληρώνει ακόμη τα δικά του σπασμένα–, ο οποίος από τις καταλήψεις σχολείων και την ΚΝΕ, βρέθηκε πρωθυπουργός σε ηλικία μόλις 41 ετών, πείθοντας μερίδα της ελληνικής κοινωνίας ότι θα ήταν ένας ηγέτης που θα έφερνε το τέλος των μνημονίων και της λιτότητας, θα έφερνε κούρεμα του χρέους, πάταξη της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς και της διαπλοκής, και θα δημιουργούσε τις συνθήκες για μια χώρα με ισότητα, δικαιοσύνη και κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Ωστόσο, ύστερα από τεσσεράμισι χρόνια στην εξουσία, τα αποτελέσματα της θητείας Τσίπρα μίλησαν από μόνα τους…
Ο νόμος-έκτρωμα
Ποιος ξεχνά τον περιβόητο νόμο Κατρούγκαλου, που οδήγησε σε απόγνωση συνταξιούχους και μισθωτούς, που διέλυσε οικογένειες, που γονάτισε τους μικρομεσαίους και οδήγησε πολλές επιχειρήσεις στο κλείσιμο… Ο νόμος που κήρυξε πρωτοφανή διωγμό σε ασφαλισμένους και συνταξιούχους και κυρίως κατά των χαμηλοσυνταξιούχων, που καμία κυβέρνηση δεν τόλμησε ποτέ σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Περισσότεροι από τους μισούς Έλληνες συνταξιούχους οδηγήθηκαν σε βίαιη φτωχοποίηση, αφού ο ν.4387/2016 –κατ’ εφαρμογή του τρίτου μνημονίου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (ν. 4336/2015)– θεσμοθέτησε πρωτοφανούς έντασης και βαρβαρότητας συνδυασμένες νομοθετικές αντισυνταξιοδοτικές παρεμβάσεις. Ειδικότερα:
1. Θεσπίστηκε η βάρβαρη προσωπική διαφορά στερώντας από 1 εκατομμύριο συνταξιούχους τις αυξήσεις με βάση τις αποφάσεις του ΣτΕ που κατά ένα τμήμα τούς δικαίωσαν.
2. Μειώθηκαν τα ποσοστά αναπλήρωσης, με συνέπεια όλες οι συντάξεις μετά τον Μάιο του 2016 να είναι κατά 20% χαμηλότερες από εκείνες πριν από τη δημοσίευση του νόμου (13-5-2016).
3. Νομιμοποιήθηκαν όλες οι προηγούμενες μνημονιακές περικοπές των συντάξεων με τους εφαρμοστικούς νόμους του πρώτου και του δεύτερου μνημονίου (άρθρο 14 ν. 4387/2016).
4. Νομιμοποιήθηκε η οριστική κατάργηση των επιδομάτων Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας.
5. Επιβλήθηκε ο επανυπολογισμός όλων των παλαιών συντάξεων με βάση τα νέα μικρότερα ποσοστά αναπλήρωσης, με αποτέλεσμα τη δημιουργία της προσωπικής διαφοράς που ουσιαστικά είναι μηχανισμός μείωσης των συντάξεων.
6. Καθιερώθηκε «εθνική σύνταξη πολλών ταχυτήτων» με πρώτα θύματα:
α) τους ανάπηρους (εθνική σύνταξη ανάλογα με το ποσοστό αναπηρίας),
β) τις χήρες/χήρους (μείωση της σύνταξης χηρείας από 70% στο 50% για όλους, ηλικιακός «κόφτης», «κόφτης» εθνικής σύνταξης όταν υπάρχουν περισσότερες συντάξεις),
γ) τους ανασφάλιστους υπερήλικες (χορήγηση του επιδόματος με βάση το τεκμαρτό και όχι το πραγματικό εισόδημα) και
δ) τους ομογενείς μας (40 χρόνια μόνιμης και νόμιμης διαμονής για πλήρη εθνική σύνταξη).
7. Επιβλήθηκε και για την εθνική σύνταξη η εξοντωτική ισόβια ποινή (πέναλτι) ύψους 30% για όσους εξέλθουν με μειωμένη σύνταξη στο 62ο έτος ηλικίας (6% μείωση για κάθε έτος πρόωρης φυγής και μέχρι πέντε έτη).
8. Καταργήθηκαν τα κατώτατα όρια των κύριων και επικουρικών συντάξεων.
9. Αυστηροποιήθηκαν απάνθρωπα οι συντάξεις χηρείας και διαζευγμένων καθώς και οι προϋποθέσεις της σύνταξης από διαδοχική ασφάλιση.
10. Καταργήθηκε τον Δεκέμβριο του 2019 το ΕΚΑΣ, ο κοινωνικότερος θεσμός του ελληνικού συνταξιοδοτικού συστήματος!
11. Καταργήθηκαν τα οικογενειακά επιδόματα γάμου και τέκνου στις συντάξεις.
12. Μειώθηκε το εφάπαξ από το 2014 και μετά, αφού από 1-1-2014 και εφεξής το εφάπαξ στερείται της ανταποδοτικότητας και στον δικαιούχο καταβάλλονται μόνο οι άτοκες εισφορές!
13. Θεσπίστηκε «κόφτης» στις δαπάνες για τις συντάξεις μέχρι το 2060, απαγορεύοντας αυτές να υπερβαίνουν το 2,5% του ΑΕΠ, με έτος αναφοράς το 2009!
Στο χείλος του γκρεμού
Η δήθεν υπερήφανη διαπραγμάτευση του α’ εξαμήνου του 2015 έφερε τη χώρα στο χείλος μιας ιστορικής καταστροφής και μόνο μετά την παρέμβαση Ευρωπαίων και άλλων ηγετών αποφεύχθηκε η ασύντακτη έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και η οικονομική και φυσική εξαθλίωση της πλειονότητας των Ελλήνων.
Ο Τσίπρας έπαιξε τη χώρα στα ζάρια και μόνο όταν συνειδητοποίησε τις συνέπειες που θα είχε ενδεχόμενο Grexit στο πολιτικό του μέλλον άλλαξε ρότα και ύστερα από 17 ώρες εξευτελιστικών διαπραγματεύσεων, έκλεισε συμφωνία. Αυτός όμως ο συμβιβασμός αποτέλεσε και την ταφόπλακα του βασικού αφηγήματος με το οποίο έπεισε τους απελπισμένους Έλληνες να τον ψηφίσουν τον Ιανουάριο του 2015. Το τρίτο μνημόνιο συμπεριελάμβανε βαριά μέτρα λιτότητας και μια δημοσιονομική δέσμευση για πλεονάσματα μέχρι και το 2060.
Παράλληλα, όχι μόνο υποθήκευσε το σύνολο σχεδόν της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια, αλλά εκχώρησε και τη μερίδα του λέοντος από την εκμετάλλευσης της. Η οικονομία πήγε χρόνια πίσω, ενώ καταρρακώθηκε το τραπεζικό σύστημα με πλήρη απαξίωση και με αυξημένο βάρος μη εξυπηρετούμενων δανείων.
Επίθεση στους θεσμούς
Ταυτόχρονα, οι αντιδημοκρατικές αντιλήψεις της λεγόμενης ριζοσπαστικής Αριστεράς για τη δυτική φιλελεύθερη δημοκρατία ήρθαν στο προσκήνιο και το σύνολο της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζεται από συνεχείς και μεθοδευμένες επιθέσεις στο κράτος δικαίου, προσπάθειες χειραγώγησης της Δικαιοσύνης –που σε κάποιο βαθμό πέτυχαν τον σκοπό τους–, όργιο κρατικής, κυβερνητικής και κομματικής προπαγάνδας, υποβάθμιση του ρόλου του Κοινοβουλίου, ακόμα και αποτυχημένη προσπάθεια αλλαγής του συντάγματος με άρθρα που θα αλλοίωναν σε μεγάλο βαθμό την ουσία του πολιτεύματος.
Σαν να μην έφταναν όμως αυτά, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα κήρυξε από την πρώτη ημέρα της θητείας της τον πόλεμο τόσο στη δημόσια όσο και στην ιδιωτική Παιδεία. Και οι τρεις αρμόδιοι υπουργοί πολέμησαν με απίστευτη λύσσα κάθε σύγχρονη αντίληψη και απέναντι στην αξιοκρατία επέβαλαν ένα εφιαλτικό πλαίσιο κρατικισμού, συνδικαλιστικής παντοκρατορίας και αποκοπής της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από τις διεθνείς εξελίξεις. Το ακόμα πιο τραγικό είναι ότι η καταστροφική αυτή πολιτική είχε την έγκριση ενός πρωθυπουργού που για τα δικά του παιδιά είχε επιλέξει σχολεία, στα οποία δεν μπορούσαν να υποστούν τις συνέπειες των πολιτικών του.
Το κερασάκι όμως στην τούρτα ήταν η περιώνυμη Συμφωνία των Πρεσπών. Μια διεθνής συμφωνία που κατέλυσε εθνικές κόκκινες γραμμές 25 ετών και έπληξε βαθύτατα τα αισθήματα εκατομμυρίων Ελλήνων, στο όνομα ενός άνευ όρων «αναγκαίου συμβιβασμού», ο οποίος –όπως φαίνεται εκ των υστέρων– ήρθε ως αντάλλαγμα στη στήριξη και την ανοχή των μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών και ηγετών προς την αλλόφρονα πολιτική Τσίπρα. Ενδεικτικό είναι ότι ακόμα και ο μέχρι το 2015 αρχετυπικός εχθρός Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, έφτασε στο σημείο να τον αποκαλέσει «statesman».
