Ενώ η κυβέρνηση Μητσοτάκη καταδικάζει απερίφραστα τη βία στη Μέση Ανατολή, η αντιπολίτευση ψάχνει λαϊκίστικα πατήματα και στήνει το γνωστό διαδικτυακό πανηγύρι με δηλητήριο και ψέματα.
Η εξωτερική πολιτική δεν είναι χώρος για πολιτικάντικους λαϊκισμούς και ορυμαγδούς τρολ. Ή, τουλάχιστον, έτσι θα έπρεπε. Όμως στην Ελλάδα του 2025, κάποιοι φαίνεται να μην αντιλαμβάνονται τη διαφορά ανάμεσα στη γεωπολιτική στρατηγική και το Twitter.
Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, με καθαρό και σταθερό λόγο, πήρε θέση για τα εγκλήματα που διαδραματίζονται τις τελευταίες εβδομάδες στη Γάζα. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε την κατάσταση «αδικαιολόγητη και απαράδεκτη», ζητώντας τον άμεσο τερματισμό των στρατιωτικών επιχειρήσεων από πλευράς Ισραήλ, όπως και την ανεμπόδιστη ροή ανθρωπιστικής βοήθειας προς τον παλαιστινιακό πληθυσμό. Όχι με συνθήματα. Όχι με πανό. Αλλά με ουσία, ευθύνη και διπλωματική σοβαρότητα.
Κι όμως, αντί να αναγνωριστεί αυτή η εθνική στάση, κάποιοι επέλεξαν άλλη μια φορά να στήσουν ένα ακόμη «αντιστασιακό καρναβάλι», αυτήν τη φορά με φόντο το αίμα στη Μέση Ανατολή.
Τα ίδια, Παντελάκη μου...
Από τα Τέμπη μέχρι τη Γάζα, ορισμένα κέντρα διαδικτυακής τοξικότητας δείχνουν ότι δεν διδάχθηκαν απολύτως τίποτα. Αντιθέτως, εξειδικεύτηκαν. Δεν τους ενδιαφέρει η αλήθεια. Δεν τους ενδιαφέρει η ουσία. Τους ενδιαφέρει μόνο να «πουλήσουν» φτηνή αγανάκτηση, ρηχή ηθικολογία και φανφαρονισμό.
Και επειδή κουράστηκαν, φαίνεται, να παίζουν τον ίδιο δίσκο για τις ευθύνες στα τρένα και στα επιδόματα, είπαν να πιάσουν παγκόσμια θέματα – μήπως κι αλλάξει το σκηνικό. Μπήκαν μπροστά λοιπόν με το «κλασικό» τους ρεπερτόριο: η Ελλάδα είναι υποτελής, η κυβέρνηση «πλένει τα χέρια της», ο Μητσοτάκης είναι «άνθρωπος του Νετανιάχου», και ούτω καθεξής.
Λες και δεν ακούστηκε ποτέ η δήλωση του πρωθυπουργού για τη Γάζα. Λες και η διπλωματία της Ελλάδας δεν έχει πάρει ενεργό ρόλο στην Ε.Ε. για την αποκλιμάκωση. Αλλά γιατί να αφήσουν την αλήθεια να τους χαλάσει ένα καλό αφήγημα;
Αντιπολίτευση χωρίς εθνική γραμμή
Η πικρή αλήθεια είναι μία: η αντιπολίτευση –και ιδίως τα ακραία, λαϊκίστικα τμήματά της– δεν ενδιαφέρεται για τους Παλαιστίνιους. Ούτε για την ειρήνη. Ούτε για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τους ενδιαφέρει μόνο να εργαλειοποιούν κάθε αιματοχυσία, κάθε τραγωδία, κάθε κρίση, για να ρίξουν «λάσπη με hashtag».
Η έλλειψη στοιχειώδους σοβαρότητας είναι εκκωφαντική. Η Ελλάδα καλείται να ισορροπήσει ανάμεσα σε στρατηγικές συμμαχίες, διεθνείς σχέσεις, εμπορικά συμφέροντα και ανθρωπιστική συνείδηση. Και το κάνει. Η κυβέρνηση το κάνει. Όχι με φωνές και υψωμένες γροθιές, αλλά με τεκμηριωμένες θέσεις, παρεμβάσεις στην Ε.Ε. και συντονισμένες διπλωματικές κινήσεις.
Εθνική ευθύνη VS λαϊκισμός επιπέδου TikTok
Από πότε οι σοβαρές εξωτερικές πολιτικές κρίνονται από τα stories του Instagram και τα memes του X (Twitter); Η χώρα δεν μπορεί να είναι όμηρος της ψηφιακής μικροπολιτικής, των φαντασιακών «προδοσιών» και των υπερευαίσθητων (και ταυτόχρονα αδιάφορων) ακτιβιστών του πληκτρολογίου.
Η αλήθεια είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του κάνουν αυτό που πρέπει: κρατούν την Ελλάδα στον χάρτη της λογικής και της γεωπολιτικής συνέπειας. Δεν υποκύπτουν στις κραυγές. Δεν συναγωνίζονται τα hashtags. Και κυρίως δεν θυσιάζουν τη σοβαρότητα στον βωμό της ψηφοθηρίας.
Η αλήθεια δεν φωνάζει – απαντά με έργα
Όσο τα «τρολ της Αριστεράς» ξεσαλώνουν, η κυβέρνηση χτίζει συμμαχίες. Όσο οι επαναστάτες του πληκτρολογίου παραληρούν, η Ελλάδα αποδεικνύει ότι ξέρει να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, ακόμη και στα πιο δύσκολα διπλωματικά ναρκοπέδια.
Γιατί η χώρα χρειάζεται υπεύθυνες φωνές. Όχι παπαγαλάκια της παραπληροφόρησης. Κι αυτό, ευτυχώς, οι πολίτες το βλέπουν.
