Ο Θουκυδίδης δεν ήταν απλά ένας αρχαίος ιστορικός· ήταν ο πρώτος που έβαλε σε λόγια αυτό που όλοι γνωρίζουμε καλά, αλλά συχνά αρνούμαστε να δούμε: η στρέβλωση της πολιτικής από τον φόβο, την ιδιοτέλεια και την επίπλαστη τιμή είναι διαχρονική.
Όπως έγραψε, οι άνθρωποι «νικηθέντες υπό τῶν τριῶν μεγίστων ὑπὸ δέους, ἔπειτα καὶ τιμῆς, ὕστερον καὶ ὠφελείας» – δηλαδή υποδουλωμένοι από τον φόβο, τη δόξα και το χρήμα – χάνουν κάθε ηθικό φραγμό και γίνονται τα πιόνια σε παιχνίδια εξουσίας και μικροπολιτικής.
Σήμερα, στην Ελλάδα, το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται με ενοχλητική ακρίβεια. Η αντιπολίτευση, παρά τις συνεχείς αποτυχίες και την ανικανότητά της να εκφέρει σοβαρό πολιτικό λόγο, επιλέγει συνειδητά να τρέφεται από την πονηριά, την κακία και τον διχασμό. Δεν πρόκειται για αντιπολίτευσηπου ενδιαφέρεται για το κοινό καλό· πρόκειται για μια μηχανή λαϊκισμού που παίζει με τον φόβο και την ανασφάλεια των πολιτών, μόνο και μόνο για να σφετεριστεί την εξουσία χωρίς κανένα σχέδιο ή όραμα.
Η Νέα Δημοκρατία, αντίθετα, αντιστέκεται σε αυτό το δηλητήριο της πολιτικής σκηνής. Δεν αφήνει το παιχνίδι της κακίας να την παρασύρει. Αντιμετωπίζει με σχέδιο και αποφασιστικότητα τις προκλήσεις, υπηρετώντας το χρέος και την τιμή απέναντι στον ελληνικό λαό, εκεί όπου οι άλλοι κρύβονται πίσω από συνθήματα και φτηνή αντιπολίτευση. Η κυβέρνηση αυτή δεν φοβάται την αλήθεια ούτε υποκύπτει στον εύκολο λαϊκισμό.
Και ας μην ξεχνάμε: όσο η αντιπολίτευση επιμένει να «σπέρνει» τοξικότητα τόσο η Νέα Δημοκρατία αποδεικνύει ότι η πραγματική εξουσία χρειάζεται υπευθυνότητα, τόλμη και σεβασμό στην ιστορία και στον πολίτη. Όσο κι αν προσπαθούν να νικήσουν με τα τερτίπια τους, ο ελληνικός λαός γνωρίζει ποιος υπηρετεί το συμφέρον του και ποιος το εκμεταλλεύεται για μικροκομματικά παιχνίδια. Άλλωστε, η ιστορία διδάσκει πως τελικά νικούν όσοι στέκονται όρθιοι με τιμή και χρέος – ας γίνουν τα λόγια του Θουκυδίδη φάρος που και σήμερα θα φωτίσει τον δρόμο μας.
