Διαβάζοντας κανείς τα πρακτικά που έφερε στο φως της δημοσιότητας το in.gr, αναπόφευκτα και εντελώς αβίαστα καταλήγεις σε μερικά κρίσιμα συμπεράσματα.
Συμπέρασμα πρώτο και κύριο: Παρά την ολικά αποτυχημένη απόπειρα ωραιοποίησης της κατάστασης που επικρατούσε το θέρος του 2015 και την ακόμα πιο αποτυχημένη απόπειρα να εμφανιστεί ο Αλέξης Τσίπρας ηγέτης μεγάλου διαμετρήματος (κολλάει γάντι και με το rebranding…), το μόνο που αποδεικνύουν τα πρακτικά (όσα, εν πάση περιπτώσει, επιλεκτικά δημοσιοποιήθηκαν…) είναι ότι ο Τσίπρας ήταν εντελώς ανίσχυρος και απομονωμένος και προσέφυγε στο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών κάνοντας επίκληση στην εθνική ομοψυχία.
Συμπέρασμα δεύτερο: Η τότε αντιπολίτευση, εκφραζόμενη πλειοψηφικά και αξιωματικά από τη Νέα Δημοκρατία, έδωσε πολύτιμη χείρα βοηθείας (κατ’ άλλους σανίδα σωτηρίας) στην ετοιμόρροπη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, προτάσσοντας το εθνικό συμφέρον και τη σωτηρία της χώρας, αδιαφορώντας για το κομματικό κόστος που δυσανάλογα αναλάμβανε.
Συμπέρασμα τρίτο: Κανένα διαπραγματευτικό ατού δεν προσέδωσε το ολικά αχρείαστο και ζημιογόνο για τα εθνικά συμφέροντα δημοψήφισμα. Ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι το ερώτημα δεν ήταν «εντός ή εκτός Ευρώπης και ευρώ», έτσι το είχε εκλάβει η συντριπτική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος και -ακόμη χειρότερα- αυτό άφηναν να εννοηθεί και τα στελέχη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με κάθε ευκαιρία.
Συμπέρασμα τέταρτο: Όπως έλεγε ο Κούντερα στο Βιβλίο του Γέλιου και της Λήθης, οι εξουσίες (κάθε λογής) προσπαθούν να ξαναγράψουν την Ιστορία ή να την αποσιωπήσουν, ανάλογα με το τι συμφέρει τα συμφέροντα της δεδομένης στιγμής. Γι’ αυτό η μνήμη είναι πράξη αντίστασης.
Με αυτό κατά νου, τα δημοσιευθέντα πρακτικά αποτελούν μια πρώτης τάξεως συμβολή στη συλλογική μνήμη και μια ισχυρή υπενθύμιση από τι γλιτώσαμε το 2015.
