Σύμφωνα με τον Νίκο Παππά, ο απλός ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας, ένας από τα εκατομμύρια που ψήφισαν ΝΔ, ανήκει σε ένα «φυτώριο δολοφόνων, παιδόφιλων, βιαστών, εγκληματιών… εθνικών βλαξ». Αυτός, ένας απλός ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας. Ένας άνθρωπος που δουλεύει, πληρώνει φόρους, μεγαλώνει τα παιδιά του με αξιοπρέπεια και αγωνίζεται καθημερινά για ένα καλύτερο αύριο.
Δεν έχει σκοτώσει κανέναν. Δεν έχει βιάσει, δεν έχει εγκληματήσει, δεν έχει εκμεταλλευτεί κανέναν. Ούτε οι φίλοι του, ούτε οι γονείς του, ούτε οι συνάδελφοί του. Ξέρετε τι είναι στην πραγματικότητα; Είναι απλοί πολίτες που κάποια στιγμή στη ζωή τους επέλεξαν να στηρίξουν τη Νέα Δημοκρατία. Άλλοτε συμφωνούν με τις πολιτικές της, άλλοτε διαφωνούν. Αλλά είναι αυτό που κάθε δημοκρατία χρειάζεται: πολίτες που συμμετέχουν, επιλέγουν, κρίνουν.
Και τώρα ένας πολιτικός –ένας ευρωβουλευτής, όχι κάποιος τυχαίος– τον στοχοποιεί συλλογικά. Τον απαξιώνει και τον εξισώνει με τα χειρότερα στοιχεία της κοινωνίας. Δεν του αρκεί να κάνει πολιτική κριτική στην κυβέρνηση. Τον βάζει στο ίδιο σακί με εγκληματίες, με δολοφόνους, με βιαστές. Γιατί; Επειδή δεν ψηφίζει όπως εκείνος θέλει;
Αυτή η χυδαιότητα δεν είναι απλώς προσβλητική. Είναι επικίνδυνη. Όταν ένας πολιτικός επιλέγει να δαιμονοποιήσει συλλήβδην τους ψηφοφόρους ενός κόμματος, το μόνο που κάνει είναι να ρίχνει λάδι στη φωτιά του διχασμού. Αντί να μιλήσει με επιχειρήματα, καταφεύγει στον απόλυτο λαϊκισμό, στην ακραία ρητορική, στη στοχοποίηση.
Αλλά ξέρετε κάτι; Ο απλός ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας δεν πρέπει να του κάνει τη χάρη. Δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα της τοξικότητας. Δεν πρέπει να απαντήσει με το ίδιο νόμισμα. Γιατί η διαφορά τους είναι αυτή: ο απλός ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας πιστεύει στη δημοκρατία, στην ελευθερία του λόγου, στον σεβασμό της διαφορετικής άποψης.
Κι αν ο κ. Παππάς τον θεωρεί βιαστή, δολοφόνο, εγκληματία, το πρόβλημα δεν είναι του ψηφοφόρου. Είναι δικό του. Και –το χειρότερο– είναι πρόβλημα του κόμματός του, που ανέχεται τέτοιες ακραίες φωνές.
