Η Ομάδα Αλήθειας έχει γίνει στόχος κέντρων της αντιπολίτευσης με σαφή στόχο να αποδομήσουν το έργο της, που εκθέτει τους πολιτικούς αντιπάλους της Νέας Δημοκρατίας, υπενθυμίζοντας τα φάουλ και τις αντιφάσεις τους. Πάνω σε αυτό, ο Ηλία Κανέλλης αναρωτιέται «Γιατί επιτίθενται στην Ομάδα Αλήθειας» και απαντάει αποστομοτικά.
Τα τελευταία χρόνια, από το 2015, στα κοινωνικά δίκτυα, κυρίως στο Facebook, στο ΥouTube, στο twitter (και κατόπιν, Χ) και στοTikTok, παρακολουθούμε καθημερινά πολύ καλά φτιαγμένα βιντεάκια, που κυρίως προέρχονται από το κοινής λήψης υλικό το οποίο υπάρχει διαθέσιμο στο Διαδίκτυο, είτε έχει παραχθεί επαγγελματικά (ειδήσεις, εκπομπές, κομματικές ομιλίες) είτε ερασιτεχνικά (αναρτημένο υλικό από ιδιώτες κυρίως στα social media). Το υλικό αυτό, με μεγάλη απήχηση, είναι εξαιρετικά παρεμβατικό στην πολιτική διαμάχη. Είναι η δουλειά της Ομάδας Αλήθειας.
Τι ακριβώς είναι η δουλειά της Ομάδας Αλήθειας; Πρόκειται για καθημερινές παρεμβάσεις στα κοινωνικά δίκτυα κυρίως με βιντεάκια που απαθανατίζουν τα χάι-λάιτ του πολιτικού κιτς. Η μέθοδος είναι η ίδια και το 2015 και το 2025. Τα χρόνια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, στόχευαν το κιτς που παρήγαγαν κυρίως οι μηχανισμοί των κομμάτων της Αριστεράς και οι ΑΝΕΛ. Μετά το 2019, συνεχίζουν να αναδεικνύουν το κιτς που παράγεται στον χώρο της αντιπολίτευσης, της δεξιάς αντιπολίτευσης, της αριστερής και του ΠΑΣΟΚ.
Αισθητικώς, τα βιντεάκια αυτά είναι σύντομα, σαφή, χρησιμοποιούν υποδειγματικά τεχνικές του μοντάζ και συνήθως μιλούν μόνα τους, δεν έχουν επεξηγήσεις και επιπλέον σχόλια.
Το υλικό αυτό, που δεν απαιτεί ακριβά μέσα και φοβερούς επικοινωνιακούς μηχανισμούς, είναι εμφανές ότι συλλέγεται, αξιολογείται, μοντάρεται και παίρνει διάσταση πολιτικού σχολίου από έξυπνους ανθρώπους με πολιτικό κριτήριο και υψηλή αίσθηση του χιούμορ – ενός χιούμορ διαβρωτικού και ανελέητου, που είναι διπλά ανελέητο επειδή στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στα λόγια αυτών που στοχεύει.
Αποσπάσματα από δηλώσεις είναι, στην πλειονότητά τους, τα βιντεάκια αυτά. Φράσεις που λέγονται εν τη ρύμη του λόγου γελοιοποιούν αυτούς που τις λένε, είτε επειδή είναι αστείες, είτε επειδή είναι ανιστόρητες, είτε επειδή είναι ανακόλουθες, είτε επειδή φανερώνουν αυταρχικό πνεύμα, είτε επειδή είναι απειλητικές, είτε… Υπό κανονικές συνθήκες, οι περισσότεροι τις προσπερνάμε επειδή δεν προλαβαίνουμε. Αλλά η Ομάδα Αλήθειας τις προσέχει, τις αξιολογεί και τις σερβίρει στους χρήστες του διαδικτύου – που γελάνε. Αυτή είναι η λειτουργία του χιούμορ.
Οι πολιτικοί που ενοχλούνται και συχνά διαμαρτύρονται για την Ομάδα Αλήθειας, απλώς δείχνουν ποιοι πραγματικά είναι. Θεωρούν ότι η πολιτική δεν προϋποθέτει τις λέξεις, δηλαδή τα νοήματα που φέρουν οι λέξεις. Θεωρούν ότι η πολιτική είναι απλώς μπλα-μπλα, λέγε λέγε, παπαρολογία και μπούρδα στο βήμα απ’ όπου μιλάνε, στην τηλεόραση ή στις πολιτικές παραστάσεις τους. Μπλαμπλαμπλά δημοκρατία, μπλαμπλαμπλά με εκλέξανε, όπως το λέει στους «Αχαρνής» ο Σαββόπουλος. Πιστεύουν ότι οι παπαρολογίες θα χωνευτούν στη ρύμη του λόγου, μέσα δηλαδή στο μπλαμπλά και θα αγνοηθούν. Αλλά τότε έρχεται η Ομάδα Αλήθειας, τις εντοπίζει, τις διαδίδει και κάνει ρεζίλι αυτούς που τις εκστομίζουν.
Το υλικό της Ομάδας Αλήθειας, προφανώς, έχει στόχο. Πολιτικό στόχο. Παρεμβαίνουν δημοσίως. Και πολύ καλά κάνουν, αυτό είναι η δημοκρατία – αφού μάλιστα το κάνουν με ευπρέπεια και σύμφωνα με τους κανόνες. Είμαι φανατικός ακόλουθος των δημοσιεύσεών τους από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής τους και ποτέ δεν εντόπισα πρόβλημα με τους κανόνες στα βιντεάκια τους και, συνολικά, στα δημοσιεύματά τους. Δεν είναι προσβλητικοί, δεν λένε ψέματα, δεν αλλάζουν τα νοήματα με ελλειπτικό μοντάζ, δεν χειραγωγούν. Απλώς σχολιάζουν μέσω της επισήμανσης του προβληματικού λόγου προσώπων που τα επιλέγουν ως πολιτικούς αντιπάλους – σε απολύτως τεκμηριωμένα αποσπάσματα, από ντοκουμέντα στα οποία οι πάντες έχουν εύκολη πρόσβαση. Και κάποιες φορές, εντέχνως, διαδίδουν τις ιδέες τους – επιλέγοντας πρόσωπα που μιλούν ή πολιτικούς της ΝΔ σε δημόσιες αγορεύσεις τους που συγκρούονται ιδεολογικά, όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης.
Ποιοι είναι όμως αυτοί στην Ομάδα; Εξαρχής κατάλαβα πως είναι κάποια πρόσωπα του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Δεν ξαφνιάστηκα όταν, αργότερα, έμαθα ότι είναι αντιΣΥΡΙΖΑ συντηρητικοί πολιτικοί αναλυτές, επειδή δεν πιστεύω ότι ο συντηρητισμός ως στάση ζωής και ως πολιτική τάση είναι εκτός της δημόσιας συζήτησης.
Τα συντηρητικά ιδεολογικά ρεύματα δεν δικαιούνται απλώς, είναι απαραίτητο να επηρεάζουν την πολιτική πραγματικότητα, επειδή εκτός των άλλων συμβάλλουν στην αποτροπή της κοινωνικής αποδιάρθρωσης που πιθανόν υπόσχονται οι ιλιγγιώδεις αλλαγές. Η δημοκρατία δεν κινδυνεύει από τον πολιτικό συντηρητισμό. Κινδυνεύει από τη χειραγώγηση, από τον λαϊκισμό, από τα fakenews και τη μετα-αλήθεια, κινδυνεύει από την τοξικότητα και την κουλτούρα του μίσους.
Θα ρωτήσετε: συμφωνείς μαζί τους; Με τις πολιτικές θέσεις τους όχι πάντα. Αλλά από πότε στη δημοκρατία είναι ζήτημα αν συμφωνείς ή αν δεν συμφωνείς με κάποιον. Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα της σύνθεσης όχι μόνο ανάμεσα σε συμφωνούντες αλλά ιδίως ανάμεσα σε διαφωνούντες.
Θα ξαναρωτήσετε: συμφωνείς με τη μέθοδο της Ομάδας, την κυκλοφορία βίντεο που κοροϊδεύουν πολιτικούς αντιπάλους; Απολύτως, από τη στιγμή που οι πολιτικοί αντίπαλοι δίνουν δικαιώματα, με τις ιδέες τους, τα λόγια ή τις πράξεις τους.
Η πολιτική είναι διαπάλη ιδεών και συμφερόντων – και οι τεχνικές της Ομάδας Αλήθειας συμβαδίζουν με τους κανόνες της δημοκρατικής ιδεολογικοπολιτικής σύγκρουσης. Αναδεικνύουν ιδεολογικές διαφωνίες, τον αμοραλισμό, τις ανακολουθίες, τη χυδαιότητα ή την ευήθεια πολιτικών αντιπάλων. Από τη στιγμή που δεν διαστρεβλώνουν, δεν παραπλανούν, δεν συκοφαντούν, δεν χαλκεύουν, δεν είναι απλώς εύλογο να δημοσιεύουν, είναι και απαραίτητο: η δημοσίευσις είναι η ψυχή της δικαιοσύνης, όπως αναφέρει και η γνωστή φράση η οποία αποδίδεται στον Μάγερ, τον δημοσιογράφο που έζησε και κατέγραφε στα «Ελληνικά Χρονικά» την πολιορκία του Μεσολογγίου.
Μα είναι Νέα Δημοκρατία, είναι η επόμενη αντίρρηση. Ε, και; Από πότε οπαδοί της ΝΔ απαγορεύεται να δημοσιεύουν; Στο κάτω κάτω, η συγκεκριμένη Ομάδα δεν έκρυψε το ιδεολογικό πρόσημο του δημόσιου λόγου της. Είναι προπαγανδιστικός; Δεν θα το έλεγα, δεν είναι προπαγάνδα το χιούμορ, απαιτεί ώριμους και πεπαιδευμένους πολίτες. Ούτε η έκθεση της ιδεολογίας είναι προπαγάνδα. Ούτε η διατύπωση ιδεολογικών και πολιτικών διαφωνιών.
Τελευταία ένσταση: όπως καταγγέλθηκε σε δημοσίευμα που αναπαράγεται με σαφή στόχο, είναι εκτροπή το ότι οι άνθρωποι της Ομάδας Αλήθειας πληρώνονταν όχι ως δημόσιοι υπάλληλοι αλλά ως εργαζόμενοι ιδιωτικής εταιρείας, που είχε κι άλλους εργαζόμενους νεοδημοκράτες και είχε πελάτη και το Δημόσιο. Φοβερό!
Λες και οι ιδιωτικές επιχειρήσεις οφείλουν να προσλαμβάνουν με ποσοστώσεις ή δεν πρέπει να εργάζονται με το Δημόσιο. Ή λες και είναι έγκλημα ότι κάποιοι δημοσιολογούντες εργάζονται, σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, και αμείβονται για την εργασία τους.
Η Ομάδα Αλήθειας είναι μια δυναμική ομάδα που παρεμβαίνει στη δημόσια ζωή με σαφείς, δυναμικές και ταυτόχρονα απολύτως δεοντολογικές δημοσιεύσεις, κυρίως στο χώρο των σόσιαλ μίντια. Κάνει πολιτική κυρίως παράγοντας σάτιρα, η οποία ενοχλεί αυτούς που είναι αντικείμενό της. Δεν είναι η πρώτη φορά που η σάτιρα βρίσκεται στο στόχαστρο φανατικών. Τελευταίος που υπέστη τις επιθέσεις του διαδικτυακού όχλου ήταν ο Αρκάς, ουσιαστικά ο θεμελιωτής της ελληνικής επαγγελματικής κόμικς σκηνής. Η Ομάδα Αλήθειας πληρώνει με τη σειρά της το τίμημα της επιτυχίας της.
Τα αλλεπάλληλα δημοσιεύματα και ο θόρυβος που, ουσιαστικά χωρίς στοιχεία, αμφισβητούν τη δεοντολογική παρουσία και παρέμβαση της Ομάδας Αλήθειας είναι στοχοποίηση πολιτικών αντιπάλων – και απόπειρα φίμωσης πολιτών οι οποίοι πλουτίζουν τον δημόσιο λόγο με την ιδεολογική καθαρότητα και τη σαφήνειά τους αλλά και με το μαχητικό χιούμορ τους.
Γι’ αυτό άλλωστε τους κατηγορούν για τρολιές τα συριζαϊκά τρολ και για ψευτιές οι διακινητές της θλιβερής ιστορίας της μικρής Μαρίας. Προσπεράστε τους.
Πηγή: Protagon.gr
