Την ίδια στιγμή, ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να διεμβολίσει τον χώρο του ΠΑΣΟΚ και να... κλέψει κάποιες ψήφους, εγκαλώντας ευθέως τον Νίκο Ανδρουλάκη ότι, ενώ στο debate των πολιτικών αρχηγών είπε πως κάποιοι πρέπει να πάνε φυλακή για την υπόθεση των παρακολουθήσεων, εμφανίζεται τώρα αντίθετος στην πρόταση για «κυβέρνηση ειδικού σκοπού» και τη διερεύνηση της υπόθεσης.
Το «όχι» του ΠΑΣΟΚ από την πρώτη στιγμή στην πρόταση Τσίπρα αποτυπώνει το αρνητικό κλίμα που υπάρχει για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την αμηχανία στην οποία ο ίδιος βρίσκεται εν όψει της εκλογικής μάχης της Κυριακής. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης το περιέγραψε άλλωστε με πολύ καθαρό τρόπο: «Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι η κυβέρνηση ηττημένων θα γινόταν κυβέρνηση απελπισμένων», είπε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός.
Επισήμως πάντως από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν ότι η πρόταση Τσίπρα έγινε για να διευκολύνει το ΠΑΣΟΚ στην περίπτωση που ο κ. Ανδρουλάκης μετεκλογικά θα προχωρήσει σε μια τέτοια πρόταση, ιδιαίτερα αν επιμείνει στο τρίτο πρόσωπο για την πρωθυπουργία. Η πραγματικότητα ωστόσο είναι αυτή που περιγράφηκε παραπάνω και φαντάζει περισσότερο ως μια πρόταση... απελπισίας του κ. Τσίπρα και ένα ακόμη τέχνασμά του για να δικαιολογήσει την ήττα του. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που όλα δείχνουν ότι η χώρα θα οδηγηθεί σε μια νέα εκλογική αναμέτρηση στις αρχές Ιουλίου, οπότε ο κίνδυνος αποσυσπείρωσης του ΣΥΡΙΖΑ είναι ορατός.
Αντισυνταγματικότητα
Ακόμη και θεσμικά πάντως ο όρος «κυβέρνηση ειδικού σκοπού» δεν έχει κάποια ομοιότητα με την κυβέρνηση Τζαννετάκη που συγκροτήθηκε το 1989 για την περίφημη «κάθαρση» και την παραπομπή τότε του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο, καθώς κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από το σύνταγμα. Πρακτικά δε ο μόνος τρόπος για να συγκροτηθεί σήμερα η κυβέρνηση που... ονειρεύεται ο κ. Τσίπρας είναι με τη σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ και την ανοχή των μικρότερων κομμάτων, ήτοι ν’ απέχουν από την ψηφοφορία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης και αυτή η κυβέρνηση να συγκεντρώσει πλειοψηφία τουλάχιστον 120 βουλευτών.
Επί της ουσίας δε, κάτι τέτοιο δεν ισοδυναμεί με μια πρόταση διακυβέρνησης, καθώς μια τέτοια κυβέρνηση, δίχως προγραμματικές θέσεις, μπορεί να σταθεί μόνο για δύο έως τρεις μήνες προκειμένου να προχωρήσει τις απαραίτητες κοινοβουλευτικές διαδικασίες για την υπόθεση των παρακολουθήσεων και των Τεμπών, όπως ζήτησε ο κ. Τσίπρας.
Δηλαδή, να προχωρήσει η Βουλή στη συγκρότηση Προανακριτικής Επιτροπής και η Ολομέλεια της Βουλής να πάρει απόφαση για άσκηση δίωξης κατά πολιτικών προσώπων, δρομολογώντας έτσι την παραπομπή τους στο Ειδικό Δικαστήριο. Με την ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας, αυτομάτως η «κυβέρνηση ειδικού σκοπού» έχει ολοκληρώσει και το έργο της και θα πρέπει να διαλυθεί...
