Την ώρα που η αντιπολίτευση, σύσσωμη, επιχειρεί να δώσει εικόνα δήθεν υποχωρητικότητας, δήθεν ενδοτικότητας και δήθεν ανυπαρξίας της Ελλάδας στη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα, η πραγματικότητα για μία ακόμη φορά κατεδαφίζει τα διάφορα σενάρια και τις θεωρίες συνωμοσίας που διακινούνται είτε από την Άκρα Δεξιά είτε από την Κεντροαριστερά και ακόμη παραπέρα.
Η πρόσκληση στον Έλληνα πρωθυπουργό να μεταβεί σήμερα στο Σαρμ ελ Σέιχ της Αιγύπτου και να λάβει μέρος στη Σύνοδο Κορυφής της Ειρήνης, και μάλιστα τόσο από τον Ντόναλντ Τραμπ όσο και από την πλευρά του Καΐρου, έρχεται να τινάξει στον αέρα μια ακόμη επιχείρηση που έχει στηθεί και αφορά την εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις που αυτή η κυβέρνηση έχει διαμορφώσει.
Παράλληλα, οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν και κάτι ακόμη. Ότι η στάση του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης στο θέμα της Γάζας αλλά και στις σχέσεις με το Ισραήλ έχει απτό αποτέλεσμα εν αντιθέσει με τη μονομερή τακτική που ακολούθησαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης που κινούνται στον χώρο της Κεντροαριστεράς και... αριστερότερα. Εν αντιθέσει με όλους όσοι συνέβαλαν στη διαμόρφωση ενός κλίματος αντισημιτισμού καλύπτοντας κάθε αντίδραση και διαδήλωση με μια πολιτική ομπρέλα προστασίας.
Είναι βέβαιο πως αν δεν υπήρχαν αυτές οι προσκλήσεις, σήμερα θα ζούσαμε μοναδικές στιγμές μέσα από δηλώσεις και παρεμβάσεις στελεχών –ακόμη και αρχηγών– της αντιπολίτευσης σχετικά με την κυβέρνηση, τον πρωθυπουργό και την παρουσία της χώρας στη διεθνή σκηνή αλλά και στον ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Και αυτό παρά το γεγονός πως η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε πυλώνα ασφάλειας και σταθερότητας που αναγνωρίζεται απ’ όλες τις χώρες εντός και εκτός Ευρώπης.
Είναι επίσης βέβαιο ότι θα επιχειρηθεί και πάλι να ταυτιστεί η κυβέρνηση με την ηγεσία του Ισραήλ την ώρα που ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει στείλει από την πρώτη στιγμή –κυρίως όμως με αφορμή την ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα– σαφή μηνύματα τονίζοντας την ανάγκη να σταματήσει ο πόλεμος, λαμβάνοντας πρωτοβουλίες και σε επίπεδο ΟΗΕ. Την ίδια ώρα, φιλοξενεί παιδιά και γυναίκες θύματα του πολέμου προσφέροντας συνεχώς ανθρωπιστική βοήθεια στο πλαίσιο πάντα των συμφωνιών.
Η παρουσία του Έλληνα πρωθυπουργού σε αυτή τη σύνοδο έρχεται απλά ν’ αναδείξει τον διακριτό ρόλο της χώρας σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό ρόλο και τη συμμετοχή της σε εξελίξεις διεθνούς ενδιαφέροντος, διαψεύδοντας θεωρίες και κυρίως fake news που αναπαράγονται από κόμματα της αντιπολίτευσης στο πλαίσιο μικροκομματικών και μικροπολιτικών παιχνιδιών. Με κύριο χαρακτηριστικό πάντα την αδιαφορία για την ίδια τη χώρα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνηση έχουν αποδείξει με απτό έργο ότι κυρίαρχος στόχος παραμένει η σταθερότητα και η ασφάλεια. Επίσης ότι δεν υπάρχει βήμα πίσω στις κόκκινες γραμμές και στην προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας. Κάθε βήμα, κάθε ενέργεια, παραπέμπει σε μια εξωτερική πολιτική που «ψηλώνει» τη χώρα και με πράξεις που σε ορισμένες περιπτώσεις εξελίσσονται για πρώτη φορά.
Με εξοπλιστικά προγράμματα και συμφωνίες που διαμορφώνουν μια αποτρεπτική ισχύ ικανή να συνεργεί στην ανάπτυξη της διπλωματίας και της διεκδίκησης κεκτημένων και με ένα σχέδιο περαιτέρω στήριξης και πλήρους εκσυγχρονισμού της δομής των Ενόπλων Δυνάμεων προβαίνει σε ενέργειες που αποτυπώνουν στο πεδίο τη δυναμική που αναπτύσσεται.
Η ΑΟΖ με την Ιταλία και τα 12 ναυτικά μίλια, η ΑΟΖ με την Αίγυπτο, ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός μέσα από τον οποίο καταγράφονται τα απώτατα δυνητικά όρια της χώρας, τα θαλάσσια πάρκα, ο διαγωνισμός για τα θαλάσσια οικόπεδα νοτίως της Κρήτης και η συμμετοχή μιας εκ των μεγαλύτερων εταιρειών στον κόσμο, της Chevron, αλλά και η αντιμετώπιση ζητημάτων όπως το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, αποτελούν δείγματα της συνολικής εξωτερικής πολιτικής.
Ακόμη και το θέμα του προγράμματος SAFE και το φρένο που μπήκε ως προς τη συμμετοχή της Τουρκίας με την ελληνική πλευρά να θέτει σαφείς όρους τόσο σε ό,τι αφορά το casus belli όσο και το ζήτημα των γκρίζων ζωνών. Θέματα τα οποία έχουν απασχολήσει όλες τις κυβερνήσεις από το 1996 και μετά, άσχετα αν σήμερα εμφανίζονται κόμματα, όπως το ΠΑΣΟΚ, που θέλουν να μειώσουν τη σημασία τους, ίσως και για λόγους... ενοχικούς.
Μιας εξωτερικής πολιτικής που συνδέεται άμεσα τόσο με την πολιτική σταθερότητα όσο και με την οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει πως η οικονομική ασφάλεια και η ανάταξη που έχει επιτευχθεί σε όλους τους τομείς δεν είναι οι τομείς που ουσιαστικά αποτελούν τα θεμέλια της διαμόρφωσης της εξωτερικής πολιτικής.
Αναλυτική ενημέρωση
Την Πέμπτη θα πραγματοποιηθεί η προ ημερησίας συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών που ζήτησε ο πρωθυπουργός για να ενημερώσει το Κοινοβούλιο για την εξωτερική πολιτική και το θέμα της Γάζας.
Εκεί θα αποτυπωθούν πλήρως όχι οι θέσεις αλλά οι πράξεις αναφορικά με τη διαχείριση των θεμάτων αυτών συνολικά. Θα αποτυπωθεί και το πώς η Ελλάδα «ψηλώνει» χωρίς να γίνεται βήμα πίσω ως προς τις κόκκινες γραμμές. Μια συζήτηση που αποκτά, μετά την πρόσκληση του πρωθυπουργού στην Αίγυπτο, ακόμη μεγαλύτερη σημασία, αφού θα αποτυπωθούν δεδομένα απέναντι σε ψιθύρους και κραυγές που συνδέονται με μια ισοπεδωτική αντιπολιτευτική τακτική.
* To άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο»
