Είναι αξιοπερίεργο το γεγονός ότι στα κόμματα της αντιπολίτευσης –κυρίως σε αυτό της αξιωματικής αντιπολίτευσης– δεν απορούν για ένα γεγονός που σε βάθος χρόνου έχει παγιωθεί. Ποιο είναι αυτό; Η πρωτοκαθεδρία του Κυριάκου Μητσοτάκη και η μεγάλη διαφορά που καταγράφει στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης και οι υπόλοιποι αρχηγοί έχουν βάλει άραγε κάτω τα δεδομένα να δουν ποια είναι η εξήγηση; Εκτός και αν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και οι υπόλοιποι πιστεύουν αυτό που πίστευε και ο Αλέξης Τσίπρας, δηλαδή ότι οι δημοσκοπήσεις δεν λένε την αλήθεια και ότι δεν λαμβάνουν υπόψη τους συγκεκριμένα στοιχεία.
Αν και στη Χαριλάου Τρικούπη έχουν αρχίσει να ψελλίζουν κάτι σχετικά, ότι καλό θα είναι να δουν τι συμβαίνει. Διότι η απάντηση είναι απλή. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αυτό το στοιχείο που αποκαλούμε πρωθυπουργισιμότητα. Δεν είναι διότι είναι πρωθυπουργός, αλλά διότι επιβεβαιώνει, ειδικά σε περιόδους κρίσης, ότι μπορεί να κρατά σταθερό το τιμόνι της χώρας.
Υπάρχει και κάτι ακόμη. Ότι κάνει αυτό που έχει πει, αυτό που έχει δεσμευθεί. Με καθυστέρηση, με προβλήματα με όλα αυτά που έχουν συμβεί, αλλά το κάνει. Και έχει οδηγήσει τη χώρα σε μια νέα σελίδα, όπως αποτυπώνεται σε όλους τους δείκτες της οικονομίας ακόμη και σε αυτούς της… ανεργίας.
Ακόμη και το γεγονός ότι αναγνωρίζει τα λάθη και επιχειρεί να τα διορθώσει καταγράφεται στα υπέρ του δεδομένου ότι αυτός που δεν τα αναγνωρίζει και δεν κάνει αυτοκριτική είναι και επικίνδυνος για τους άλλους.
Στην τελευταία δημοσκόπηση της interview, για παράδειγμα, η διαφορά μεταξύ του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Νίκου Ανδρουλάκη είναι της τάξεως των 21 μονάδων, με τον δεύτερο να καταγράφει μονοψήφια νούμερα. Και ο Αλέξης Τσίπρας πάντως από το 2016 την πλάτη του σημερινού πρωθυπουργού έβλεπε στις καταλληλότητες.
Δεν είναι τυχαίο, το είπαμε. Απλά δεν το καταλαβαίνουν οι άλλοι ή δεν θέλουν. Τους εξυπηρετεί για τα δικά τους… χωράφια να υιοθετούν την τοξικότητα και να εκφράζονται μέσω του λαϊκισμού. Εύκολα, χωρίς κόπο, με πέντε ατάκες, δέκα ακραίους χαρακτηρισμούς και ύβρεις.
«Φαύλο» τον αποκάλεσε προχθές ο Νίκος Ανδρουλάκης που επανέφερε στο λεξιλόγιό του τα περί… ενορχηστρωτής, για να επιβεβαιώσει πως η βελόνα δεν έχει κολλήσει μόνο ως προς τα ποσοστά αλλά και ως προς το λεξιλόγιο των ύβρεων και των χαρακτηρισμών που χρησιμοποιεί.
Αυτό όμως και τα… νεύρα δεν δημιουργούν συνθήκες κυβερνησιμότητας για το κόμμα και πρωθυπουργισιμότητας για τον ίδιον. Το αντίθετο. Και αυτό συμβαίνει με όλους τους άλλους. Εκεί είναι και η διαφορά που ο πολίτης την αντιλαμβάνεται και επιβραβεύει ή τηρεί στάση αναμονής, χωρίς όμως να μπαίνει στον κόπο να αναζητεί δήθεν μεσσίες και μαθητευόμενους μάγους με μαγικά ραβδιά. Τα προβλήματα είναι σοβαρά και θέλουν και σοβαρή αντιμετώπιση…
